Leopold Staff (ur. 14 listopada 1878 we Lwowie, zm. 31 maja 1957 w Skarżysku-Kamiennej) – polski poeta, tłumacz i eseista, dwukrotnie odznaczony tytułem doktora honoris causa. Jeden z najwybitniejszych twórców literatury XX wieku[1], poeta laureatus. Przedstawiciel trzech epok: Młodej Polski, Dwudziestolecia międzywojennego oraz czasów powojennych. Początkowo związany z dekadentyzmem (Dzień duszy, 1903), później klasycysta (zaliczany czasem do szkoły parnasistów), a w ostatnim okresie twórczości - awangardzista (Wiklina, 1954).
Był bratem wcześnie zmarłego poety Ludwika Marii Staffa oraz ichtiologa Franciszka Staffa.
Był synem lwowskiego cukiernika. V Gimnazjum Klasyczne ukończył we Lwowie, a w latach 1897–1901 studiował na Uniwersytecie Lwowskim, początkowo prawo, potem filozofię i romanistykę. W okresie studiów działał w życiu literackim uczelni. W 1898 był w lwowskiej redakcji wydawanego w Krakowie pisma akademickiego "Młodość". Pod sam koniec XIX wieku zetknął się ze współczesną literaturą europejską, m.in. z pismami Fryderyka Nietzschego, odegrało to znaczną rolę w kształtowaniu światopoglądu i postawy poetyckiej Staffa.
Był on przez kilkanaście lat przełomu XIX i XX wieku uczestnikiem poetyckich spotkań i dyskusji lwowskiej grupy Płanetnicy, zbierającej się w willi Maryli Wolskiej Zaświecie obok lwowskiego Ossolineum. Do grupy tej należeli oprócz Staffa i Wolskiej: Ostap Ortwin, Jan Ruffer, Jan Kasprowicz, Edward Porębowicz, Stanisław Antoni Mouller. Dom na Zaświeciu był główną kwaterą Płanetników, zaś latem całe towarzystwo wyjeżdżało też w Karpaty do Storożki i Perepelnik niedaleko miejscowości Skole. Największym przyjacielem Staffa był ksiądz Antoni Boratyński, z którym pisarz zapoznał się w Skarżysku Kamiennej. Przez wiele lat, ksiądz Boratyński wspierał Staffa w trudnych chwilach i mówiono, że był dla niego inspiracją do pisania.
We Francji i we Włoszech przebywał w latach 1901–1903, a w czasie I wojny światowej przebywał w Charkowie, a potem zamieszkał w Warszawie. W latach 1920–1921 współredagował miesięcznik
"Nowy Przegląd Literatury i Sztuki". Należał do Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, (wiceprezes – 1924, prezes – 1924–1931). Od 1933 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiej Akademii Literatury. W okresie okupacji przebywał w Warszawie, a pierwsze lata po wojnie spędził w Krakowie. Od roku 1949 mieszkał w Warszawie. Staff był dwukrotnym laureatem państwowej nagrody literackiej, w roku 1927 i 1951. W roku 1929 otrzymał nagrodę Lwowa, a w 1938 Warszawy.
Inne nagrody:
* Ziemi Krakowskiej (1947)
* Pen Clubu za twórczość przekładową (1948)
Staff został doktorem honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego (1939) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (1949).