Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie 22 stycznia 1921r. w domu Stanisława Baczyńskiego (1890-1939) i Stefanii , z domu Zieleńczyk (1890-1953). Był poetą, żołnierzem powstania warszawskiego, ale przede wszystkim zwykłym, młodym człowiekiem, którego sposób postrzegania brutalnej rzeczywistości wojenej znalazł odbicie w twórczości poetyckiej.
Baczyński rozpoczął pisanie dosyć wcześnie. Jego pierwszy utwór, Wypadek przy pracy pochodzi z roku 1936, jednak o rozpoczęciu regularnego pisania można mówić od roku 1938, kiedy poeta skończył siedemnaście lat. W rok później poezja Baczyńskiego zaczęła przybierać indywidualny kształt, nie pozostając wolna od wpływów twórczości Miłosza. Jak pisał Kazimierz Wyka: [...] "Niewątpliwie są to elementy techniki poetyckiej Miłosza, ale nie jest to jego naśladownictwo, lecz coś jak przejście przez wspólne ogniwo" [...]. Mimo, że prywatnie poeta był człowiekiem z poczuciem humoru, nie stroniącym od dowcipu i groteski, to jednak jego twórczość nie ujawnia tych cech autora. Okres wojenny, aż do powstania warszawskiego miał wpływ życie tajone w konspiracji, szkołę, literaturę i służbę wojskową. Wszystkie dziedziny życia Baczyńskiego przeniknięte były zasadami narzuconymi przez wojnę, stąd też oczywiste odbicie katastrofizmu i tragedii losu całego pokolenia w jego utworach. Jesienią roku 1941 rozpoczął się okres w twórczości poety, określany mianem "wybuchu". Był to okres kiedy jego talent objawił się najpełniej ze wszystkimi zagadnieniami i środkami wyrazu oraz zbiorem oryginalnych, wizyjnych prawd i spostrzeżeń na temat rzeczywistości okupacyjnej. Czesław Miłosz tak komentuje metamorfozę Baczyńskiego: "przemiana Baczyńskiego z chronionego przez matkę astmatyka w żołnierza, jest zdumiewającym triumfem woli: kochanka moja zwie się wola". Taki przełom w twórczości Baczyńskiego spowodowany był nie tylko spostrzeżeniami związanymi z napiętą sytuacją polityczną, ale także osobistym nieszczęściem, śmiercią ojca i pogorszeniem się stanu zdrowia matki. Kolejnym bodźcem, który wpłynął na dorobek poety było poznanie Barbary Drapczyńskiej, studentki polonistyki UW, jego późniejszej małżonki, której zdaniem Kazimierza Wyki, polska poezja zawdzięcza najpiękniejsze erotyki.
Krzysztof Kamil Baczyński zginął w czwartym dniu Powstania Warszawskiego od kuli niemieckiego snajpera. Ostatni znany wiersz, zamykający dorobek artystyczny poety nosi datę 13 lipca 1944 i jest jakby przepowiednią, Baczyński pisze: "pochylony nad śmiercią zaciska palce na broni". [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
