Polski pisarz, dziennikarz, podróżnik i dyplomata.
Rodowity warszawiak.
Jako dziennikarz zadebiutował tuż po II wojnie światowej na łamach "Młodej Rzeczpospolitej".
Absolwent UW (anglistyka i prawo).
Pracował także m.in. w redakcjach takich pism jak: "Nowa Wieś", "Świat", "Nowe Książki", "Życie Warszawy", "Dookoła Świata", "Literatura", "Tygodnik Solidarność" i "Przegląd Powszechny".
Odwiedził wiele krajów arabskich, m.in. Egipt (z wyszczególnieniem Nubii, gdzie towarzyszył ekipie polskich archeologów), Sudan (w tym jego południową część, obecnie Sudan Południowy) oraz Libię.
Czasami używał pseudonimów literackich Karol Jeż i Karol Grodkowski, a wspólnie z Wiesławem Nowakowskim podpisywał się "Jan Kasprzyk".
Członek Związku Literatów Polskich.
Autor 22 książek.
W 1987 roku za książkę "Złom żelazny, śmiech pokoleń" otrzymał Nagrodę Kulturalną Solidarności.
Wybrane książki: "Świadek w kraju Kafki" (Iskry, 1957), "Skorpion w namiocie biurowym" (Książka i Wiedza, 1964), "Księga zdziwień" (Iskry, 1972), "O kulawym diable i jego kulawym dziele" (Wyd. Komitetu Kultury Niezależnej, 1985), "Polityka w sercu Europy" (Oficyna Wydawnicza Rytm, 1995).
Żona: Honorata (do 20.08.1998, jego śmierć), córka Krystyna. [edytuj opis]