Joanna Tlałka-Stovrag

Joanna Stovrag – rodowita krakowianka, absolwentka slawistyki (literaturoznawstwa) na Uniwersytecie Jagiellońskim. Część wykształcenia zdobywała na Uniwersytecie w Sarajewie, gdzie wyjechała na stypendium naukowe. Ukończyła podyplomowe studium dla lektorów języka polskiego jako obcego na UJ pod okiem prof. Władysława Miodunki.
Z zawodu i zamiłowania zajmuje się przekładem i nauczaniem języków południowosłowiańskich: chorwackiego, bośniackiego i serbskiego. Jest tłumaczem przysięgłym tychże języków na Liście Ministerstwa Sprawiedliwości.
Już od pierwszych lat studiów wykonywała tłumaczenia ustne – symultaniczne i konsekutywne, nabierając doświadczenia jako tłumacz na pielgrzymkach do Međugorja, leżącego w Bośni i Hercegowinie, niedaleko Mostaru.
Uważa, że największe umiejętności w zawodzie tłumacza ustnego zdobyła, pracując prawie 4 lata w Warszawie – w korporacji, w firmie Zepter International, która to firma w ówczesnym czasie (początek lat 90. XX w.) gromadziła pracowników z byłej Jugosławii. Joanna Stovrag pracowała tam jako tłumacz ustny, pisemny, copywriter i korektor – w Dziale Reklamy i Marketingu.
Od lat prowadzi własną działalność „Profesjonalne Tłumaczenia z Języków Słowiańskich” (http://www.chorwacki.pl), z sercem oddając się swojej pasji – wykonywaniu tłumaczeń. Współpracuje z sądami, prokuraturami, notariuszami, firmami, biurami tłumaczeń oraz klientami prywatnymi.
Współpracowała jako korektor z wieloma wydawnictwami (Znak, Wydawnictwo Zielona Sowa, Pascal, Bezdroża i in.).
Jest pasjonatką podróży po malowniczych, tajemniczych i pełnych kontrastów Bałkanach, miłośniczką szmaragdowej rzeki Neretwy, błękitnego Adriatyku, urzekających wysepek pachnących lawendą i rozmarynem… Zamiast obiadu woli zjeść słodką baklavę oraz delektować się smakiem i aromatem mocnej kawy zaparzonej w tygielku zwanym džezva. Jest miłośniczką bałkańskiej muzyki, zwłaszcza melancholijnych, opowiadających o perypetiach kochanków sevdalinek.
W „Jeszcze żyję… Historia prawdziwa” opowiedziała Czytelnikom historię swojej wielkiej miłości, którą spotkała na Bałkanach. To opowieść o triumfie miłości nad bezsilnością i strachem – na tle wojennej zawieruchy jaka trawiła Bałkany na początku lat 90. XX w. Jej słowami przelanymi na papier zawładnęły porywające uczucia, emocje, rozterki…, z których wyłoniły się ciekawe portrety spontanicznych, serdecznych i wyjątkowo gościnnych południowców, jak również ludzi, którzy wspierali ją, gdy w oblężonym Sarajewie przebywał jej ukochany… (wśród nich byli: Janina Ochojska, Konstanty Gebert, Wojciech Tochman, nieżyjący już dziś Waldemar Milewicz…).
Zanim opublikowała „Jeszcze żyję… Historia prawdziwa”, wydała jako współautorka przewodnik „Chorwacja” z serii „Przewodnik praktyczny – polscy autorzy” (Wydawnictwo Pascal) https://w.bibliotece.pl/188823/Chorwacja (współautor J. Swajdo) oraz „Słownik Pisarzy Świata” (Wydawnictwo Zielona Sowa) https://w.bibliotece.pl/1130714/S%C5%82ownik+pisarzy+%C5%9Bw... (pod red. J. Maślanki). Obecnie pracuje nad kolejną powieścią, tym razem fikcją literacką, osadzoną również na Bałkanach, nad Adriatykiem oraz w jej rodzinnym Krakowie.
[edytuj opis]