Jan Rostworowski (ur. 10 września 1919, zm. 14 listopada 1975)- polski poeta, prozaik, syn dramaturga Karola Huberta. Połowę życia, bo dwadzieścia osiem lat, spędził w Wielkiej Brytanii, dokąd przybył z Francji, jako żołnierz Wojska Polskiego w 1940 roku.
Jako poeta zadebiutował w roku 1942 na łamach londyńskich "Wiadomości Polskich" (przedtem Literackich). W Anglii wydał dziewięć zbiorów wierszy i tom opowiadań. W 1968 roku wrócił do kraju i mieszkał w Krakowie.
W Polsce ukazały się do tej pory trzy zbiory wierszy Rostworowskiego:
Polowanie i inne wiersze okolicznościowe (Wydawnictwo Literackie)
Z okna widać (Czytelnik)
Czas nie zagryza kobiet - wybór wierszy miłosnych (Wydawnictwo Literackie).
W 1975 roku ukazał się tom opowiadań Życie wieczne nakładem wydawnictwa Czytelnik.
W 2008 roku ukazała się książka zatytułowana "Twórczość poetycka Jana Rostworowskiego" autorstwa profesora Andrzeja Gałowicza.