Urodził się w 1818 roku, zmarł w 1897 roku w Bazylei. Wywodził się ze starego patrycjuszowskiego rodu tego miasta. Po ukończeniu studiów i dłuższym pobycie poza krajem objął w 1845 roku katedrę historii na uniwersytecie bazylejskim, w którym pracował przez kilkadziesiąt lat. W swojej pracy łączył zainteresowania historyczne i artystyczne. Rozgłos przyniósł mu wydany w 1855 roku ,,Cicerone", przewodnik po sztuce antycznej i nowożytnej we Włoszech. Trwałe miejsce w kanonie historiografii i humanistyki europejskiej zapewniły mu: ,,Czasy Konstantyna Wielkiego" (1856), ,,Kultura Odrodzenia we Włoszech" (1860) oraz wydany już po smierci autora ,,Dzieje kultury greckiej" i ,,Rozważania o historii powszechnej". [edytuj opis]