Jacek Wegner

Jacek Wegner - wieloletni dziennikarz, dydaktyk akademicki dziennikarstwa i dziedzin okołodziennikarskich. W Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego od 20 lat prowadzę zajęcia z podstaw warsztatu dziennikarskiego; jestem również promotorem wielu prac dyplomowych na dziennikarskim studium pomagisterskim. W Instytucie opiekowałem się też kilkoma pismami redagowanymi przez studentów dla wydawcy zewnętrznego i uniwersyteckiego. Zajmowałem się także kształceniem dziennikarzy w Ośrodku Dziennikarstwa przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. Przez sześć lat prezesowałem Fundacji na rzecz Rozwoju Szkolnictwa Dziennikarskiego działającej przy Instytucie Dziennikarstwa UW. W poprzedniej dekadzie kierowałem założoną przeze mnie firmą edukacyjną Studium Polskiego Biznesu; przygotowywała ona i organizowała dla menedżerów PR, rzeczników prasowych, asystentów szefów, redaktorów reklam i folderów promocyjnych seminaria doskonalące. Kilka tysięcy uczestników tych spotkań dydaktycznych do dziś wyraża się o nich z uznaniem. W dziennikarstwie pełniłem funkcje: adiustatora, reportera, redaktora depeszowego, redaktora prowadzącego, kierownika działu kultury, sekretarza, redaktora naczelnego. Pracowałem m. in. w dziennikach „Kurier Polski”, „Exspress Wieczorny”, „Głos Pracy”, „Rzeczpospolita”, „Polska Zbrojna”, tygodnikach „Kultura”, „Tygodnik Centrum”, miesięczniku „Komunikat SARP”. A także publikowałem teksty publicystyczne w czasopismach literackich, kulturalno-społecznych i politycznych, takich jak „Więź”, „Twórczość”, „Współczesność”, „Kamena”. „Tygodnik Solidarność” (tu do dzisiaj). W TVP opracowywałem materiały przeznaczone do emisji, redagowałem również depesze agencyjne dla telewizyjnych serwisów informacyjnych. W Biurze Turystyki Zagranicznej PTTK pilotowałem w kraju i za granicą wycieczki turystów francuskich. Cztery lata byłem taksówkarzem, powstała z tego niewielka, acz ciekawa chyba książeczka wydana w latach osiemdziesiątych, w podziemnym ruchu wydawniczym. Opublikowałem też kilka książek publicystycznych, m. in. „Konwicki. Czarodziej naszego losu”, „Sternicy. Opowieść o 10 przywódcach PPR-PZPR” (dwa wydania), „Powtórki Maturzysty” „Biesy sarmackie”, „Bez świadków obrony. Historia Jerzego i Ryszarda Kowalczyków”.
[edytuj opis]