(65-8 p.n.e.), jeden z największych poetów rzymskich. Syn wyzwoleńca. Należał do kręgów literackich Mecenasa. Był autorem Epodów (41-30 p.n.e.), krótkich utworów o treści politycznej, Satyr (40-30 p.n.e.), w których ośmiesza wady i słabości ludzkie.
Do najsłynniejszych dzieł Horacego należą Pieśni (zwane też odami) wzorowane na lirykach greckich. Tematyka pieśni jest urozmaicona (biesiadne, miłosne, filozoficzne, okolicznościowe, polityczne - wyrażające poparcie dla programu politycznego Oktawiana Augusta). Horacy napisał Pieśń stulecia (17 p.n.e.) w związku z uroczystościami rozpoczęcia nowego wieku.
Twórczość Horacego wieńczą dwie księgi Listów (23-14 p.n.e.), w których poeta porusza zagadnienia filozoficzne i literackie (zwłaszcza list Do Pizonów, znany jako Sztuka poetycka, poświęcony głównie dramatowi i stanowiący podstawę poetyki europejskiej do początków XIX w.).
Twórczość Horacego to szczytowe osiągnięcie klasycyzmu epoki Augusta. Wywarła ona niezatarte piętno na poezji europejskiej.
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
