Hans Hellmut Kirst

Hans Hellmut Kirst (ur. 5 grudnia 1914 w Osterode, Prusy Wschodnie, obecnie Ostróda, zm. 23 lutego 1989 w Bremie) – pisarz niemiecki, autor ponad 50 książek i krytyk filmowy.
1 kwietnia 1933 za radą swojego ojca wstąpił do Reichswehry i został żołnierzem zawodowym. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1 Pruskim Pułku Artylerii Przeciwlotniczej(1. Preußische Flakartillerie-Regiment) stacjonującym w Königsbergu (dzisiejszy Kaliningrad/Rosja). Wcześniej związał się z młodzieżową organizacją Hitlerjugend, dla której w okolicach Morąga i Gietrzwałdu organizował obozy[1].

We wrześniu 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej, a następnie w Bitwie o Francję. Kolejnym teatrem wojennym, w którym uczestniczył Kirst były kampania prowadzona przez Wehrmacht w ZSRR.

W latach 1943 - 1945 był oficerem nadzorującym i nauczycielem historii wojny w Szkole Lotnictwa Wojennego w Schongau (Bawaria). Jako adiutant pełnił przez kilka tygodni dodatkowo funkcję oficera prowadzącego.

Krótko przed końcem wojny piastował urząd szefa baterii sztabowej w Szkole Wojennej. W szkole tej służył Franz Josef Strauß późniejszy premier Bawarii, który miał duży wpływ na powojenne życie Kirsta.
Przebieg kariery wojskowej [edytuj]

* 1935 – kapral
* 1937 – sierżant
* 1938 – szef kompanii
* 1943 – podporucznik
* 1944 – porucznik

Czasy powojenne
Po kapitualcji III Rzeszy został zatrzymany w areszcie śledczym amerykańskiego obozu internowania w Garmisch-Partenkirchen, po tym jak Franz Josef Strauß doniósł Amerykanom o tym, że Kirst jest nazistą. Doniesienie to było bezpodstawne i stało się przyczyną długoletniego sporu listownego pomiędzy Kirstem i Straußem. 9 miesięcy później został zwolniony z aresztu jako politycznie "nieobciążony". Po internowaniu Kirst imał się różnych okazjonalnych zajęć. W tym czasie powstały też pierwsze literackie notatki. Między innymi szkic powieści, który posłużył później za podstawę do trylogii 08/15. Jego inspiracją był niemiecki pisarz Erich Maria Remarque.

Kirst musiał jeszcze potwierdzić brak nazistowskich przekonań przed Izbą Orzekającą o denazyfikacji. Przewodniczącym Izby był wspomniany wcześniej Franz Josef Strauß, który wydał na Kirsta dwuletni zakaz publikacji.

W roku 1947 Kirst przeniósł się do Monachium gdzie objął posadę krytyka filmowego w dzienniku "Münchner Mittag" (dzisiejszy Münchner Merkur).

Doświadczony przeżyciami wojennymi Kirst był przeciwnikiem każdej formy zbrojeń. Gdy więc zaczęto rozmowy o powołaniu Federalnych Sił Zbrojnych (Bundeswehra) ostro skrytykował ten pomysł. Postawa ta była przyczyną kolejnego sporu z Franzem Josefem Straußem, który w tym czasie był Ministrem Obrony.

Stając się w latach 60. niezależnym finansowo, zaczął pomagać potrzebującym. Tantiemy uzyskane ze sprzedaży swoich książek przekazywał między innymi organizacjom socjalnym w Izraelu. Wspomagał również sieroty wojenne w Polsce oraz studentów w Norwegii.

14 grudnia 1961 roku poślubił aktorkę Ruth Müller. Wraz z żoną i córką Beatrice zamieszkał w Feldafing nad jeziorem Starnberg, gdzie mieszkali aż do 1987 roku.

W 1969 roku rozpoczął współpracę z drugim programem niemieckiej telewizji (ZDF). Jako doświadczony krytyk filmowy prowadził program "Poradnik kinomana" (niem. Ratschlag für Kinogänger).

W latach 1970/ 71 podjął studia w Federalnym Urzędzie Kryminalnym w Wiesbaden (Bundeskriminalamt in Wiesbaden). Pobyt w Wiesbaden zaowocował późniejszymi książkami, których tłem była kryminalistyka.

W 1987 roku Kirst przeprowadził się wraz z rodziną do Werdum ( Wschodnia Fryzja - niem. Ostfriesland), gdzie mieszkał do roku 1989. Tam też został pochowany, po tym jak 23 lutego przegrał walkę z rakiem w szpitalu w Bremie.
Twórczość [edytuj]

Hans Hellmut Kirst na przestrzeni 39 lat napisał 59 książek (ostatnia została wydana po jego śmierci). Pierwszą wydaną przez niego książką była powieść "Nazywaliśmy go Galgenstrick" (Wir nannten ihn Galgenstrick), którą przetłumaczono na 7 języków. Prawdziwą sławę i uznanie na świecie przyniósł mu jednak wydany w 1954 r. pierwszy tom trylogii "08/15". Dzięki "08/15" Kirst awansował do miana najbardziej poczytnego autora powojennych Niemiec.

Większość napisanych przez niego powieści dotyczy czasów III Rzeszy, a szczególnie okresu II wojny światowej. Utwory przesycone są świadomością moralnego upadku narodu niemieckiego. Autor przedstawił w nich w krzywym zwierciadle megalomanię ideologów III Rzeszy.

Jego drugi międzynarodowy bestseller ukazał się w roku 1960. Była to "Fabryka oficerów" - książka, która jeszcze w tym samym roku doczekała się adaptacji filmowej. Za swoje osiągnięcia literackie otrzymał między innymi amerykańską nagrodę im. Edgara Allana Poe. Został również jako pierwszy Niemiec członkiem The Authors Guild - największej w Stanach Zjednoczonych organizacji zrzeszającej czynnych autorów, działającej na rzecz ochrony ich praw i wolności słowa.

Po studiach w Federalnym Urzędzie Kryminalnym w Wiesbaden napisał wiele opowiadań i powieści kryminalnych. Między innymi:"Niezwykłe wesele w Bärenwalde" (Die merkwürdige Hochzeit in Bärenwalde) i "Przedziwni ludzie z Maulen" (Die merkwürdigen Menschen von Maulen).

Mimo międzynarodowych sukcesów i wielu nagród jego książki były przez niemieckich krytyków literackich zaliczane do literatury popularnej.
Nagrody [edytuj]

* Złota Palma na Międzynarodowym Festiwalu Humoru, Bordighera 1964
* Nagroda im. Edgara Allana Poe, 1965
* Członkostwo w The Authors Guild, 1966
* Członkostwo w niemieckim PEN Club 1966- 78
* Tytuł "Knight of Mark Twain" za książkę "Wilki", 1968
* Członkostwo w PEN Club Lichtenstein, 1979
* Literacka nagroda im. Sigiego Sommera, 1986

żródło: wikipedia
[edytuj opis]