Schiller Friedrich von (1759-1805), niemiecki poeta, dramaturg, teoretyk teatru, obok J.W. Goethego najznakomitszy reprezentant tzw. klasyki weimarskiej. Urodził się w rodzinie felczera wojskowego. Książę wirtemberski Karol Eugeniusz zmusił Schillera do studiów medycznych w akademii wojskowej w Stuttgarcie, którą ukończył w 1780. Pierwszy okres twórczości Schillera, naznaczony młodzieńczymi lekturami dzieł Rousseau, Szekspira, poetów okresu Sturm und Drang, był wyrazem buntu wobec panujących stosunków społecznych, które zniewalały jednostkę, odbierały jej prawo do samodzielnego rozwoju.
Wyrazem tych przekonań były dramaty Zbójcy (1871), Sprzysiężenie Fieska w Genui (1783), Intryga i miłość (1784), Don Carlos (1787), który zamykał młodzieńczy okres jego twórczości. W następnych latach Schiller samodzielnie studiował historię Niemiec, filozofię Kanta, zajmował się kulturą i sztuką antyczną; efektem tych zainteresowań były rozprawy historyczne (m.in. Dzieje odłączenia się zjednoczonych Niderlandów od Hiszpanii, 1788; Dzieje wojny trzydziestoletniej, 1791-1793) oraz estetyczne (Listy o estetycznym wychowaniu człowieka i inne rozprawy, 1795). W dysertacjach tych Schiller wyraził pogląd o sprzeczności między ideałem a rzeczywistością, przedstawił obraz człowieka współczesnego jako “bytu rozdartego”, którego zintegrować może umoralniający wpływ sztuki. W 1799 przeniósł się do Weimaru. Schillera od 1794 łączyły z J.W. Goethem przyjaźń i współpraca na łamach literackich czasopism Die Horen (1795-1797) i Musenalmanach (1796-1800).
Okres 1794-1805, w którym obaj poeci stworzyli swoje wybitne dzieła, nazywany jest w literaturze niemieckiej okresem klasyki weimarskiej (Weimarer Klassik). W tym czasie Schiller napisał wiele liryków, słynne ballady (Rękawiczka, Graf Habsburg, Pierścień Polikratesa, Żurawie Ibikusa, Pieśń o dzwonie), dramaty historyczne (Obóz Wallensteina, 1800; Maria Stuart, 1801; Dziewica Orleańska, 1802; Wilhelm Tell, 1804; niedokończony Demetrius, 1805).
W Polsce utwory Schiller'a tłumaczono poczynając od okresu romantyzmu - wybory m.in.: Ballady i pieśni (1820, 1900), Ballady (1924, 1954, 1962), Dzieła dramatyczne (1844, 1850), Dzieła wybrane (tom 1-3, 1955), Wybór pism (tom 1-2, 1975), Dzieła wybrane (1985).
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
