Ewa Witkiewicz

"Obawy były nieuzasadnione, mój najdroższy czekał na mnie. Był sam. Tym razem nie mogłam się powstrzymać, zaczęłam biec w jego kierunku jak szalona. On, potrącając wszystkich stojących na drodze między nami, sprężystym krokiem zbliżał się do mnie. Rzuciłam się w jego otwarte ramiona. Nasze pocałunki mieszały się z uściskami oraz wybuchami śmiechu, a łzy wzruszenia z kroplami potu."

"Te ostatnie trzy miesiące to moje najpiękniejsze doświadczenie życiowe. Dziękuję ci za wszystko, co od ciebie dostałam. Owszem wolałbyś, bym została i zajęła się Benjaminem. Przepraszam za to rozczarowanie! Po tym, co się stało, nie mogłam dłużej wytrzymać w Burkina Faso. Musiałam wrócić do źródła, aby móc się zregenerować."