Ewa Lipska

Ukończyła krakowską ASP. Z racji dat urodzenia i debiutu przynależna do poetyckiej formacji Nowej Fali, nie czuje się jednak członkiem jakiegokolwiek pokolenia czy grupy i konsekwentnie manifestuje swoja twórczą osobność. Autorka wierszy przepełnionych śmiercią i umieraniem. Swój pierwszy tom Wiersze wydała w 1967 roku. Następne to: Drugi zbiór wieszy (1970), Trzeci zbiór wierszy (1972), Czwarty zbiór wierszy (1974), Piąty zbiór wierszy (1978). Potem był wybór Dom spokojnej młodości (1979), psychodeliczno-nadrealistyczna proza poetycka Żywa śmierć (1979), Nie o śmierć tutaj chodzi, lecz o biały kordonek (1982), Przechowalnia ciemności (1985) oraz kilka wyborów wierszy i próba dramatyczna. W należącym do wczesnego okresu jej twórczości, głośnym w swoim czasie wierszu My (odrzuconym przez Lipską po latach), usiłowała poetka określić sytuację swojego pokolenia. Wiersze Lipskiej dużo zawdzięczają Szymborskiej. Szymborskiej poetka zawdzięcza muzykę wiersza (zwłaszcza wczesnego), intelektualne subtelności, paradoks, skłonności "neoantyczne". Lipska odmienia się zresztą z czasem, staje się bardziej ascetyczna, komponuje całe bloki tematyczne (Piąty zbiór poświęcony jest np. podróży do Ameryki). Posługuje się chętnie paradoksem, oksymoronem, odwróceniem, ciąży ku aforyzmowi - nic mnie nie uratowało ŻYJĘ, lękać należy się odważnie. Ma silne poczucie dowcipu, co bardzo rozjaśnia jej niekoniecznie pogodne utwory. Ale jej uśmiech jest mocno melancholijny, a motywem centralnym jest po prostu śmierć. Motyw śmierci jest wręcz natrętnie obecny. Nie jest to wyjątek we współczesnej poezji, ale właśnie w twórczości Lipskiej (jak i Wojaczka, Hoffmana czy Kijonki) problematyka ta ujawnia się ze szczególną wyrazistością. Obok tego istotny jest motyw domu, ale domu także niewesołego, bo to na ogół szpital, dom starców lub dla odmiany ironiczno-kontestacyjny "dom spokojnej młodości". Wiersz pod tym tytułem należy do najgłośniejszych utworów Ewy Lipskiej. Poetka otrzymała m.in. nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1973), nagrodę Polskiego PEN Clubu (1992) i nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego (1993).
[edytuj opis]

Przewiń: [] []