ur. 28 listopada 1894 w Poznaniu - zm. 7 marca 1985 w Puszczykowie) – polski prozaik, reportażysta, przyrodnik i podróżnik, porucznik Wojska Polskiego.
Był synem Antoniego Fiedlera, poznańskiego poligrafa i wydawcy. Ukończył szkołę realną w Poznaniu a następnie studiował filozofię i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na uniwersytecie w Poznaniu. Studia te zostały przerwane wybuchem I wojny światowej. W 1917 Fiedler debiutował cyklem wierszy "Czerwone światło ogniska" na łamach poznańskiego dwutygodnika "Zdrój". W latach 1918-1919 brał udział w Powstaniu Wielkopolskim (był szefem sztabu dowództwa Żandarmerii Krajowej). W latach 1922-1923 studiował i ukończył Akademię Sztuk Graficznych w Lipsku, zdobywając tytuł mistrza chemigrafii. W 1926 wydał pierwszą książkę "Przez wiry i porohy Dniestru". W 1927 wyjechał w pierwszą z 30 podróży po świecie, w czasie których m.in. zbierał okazy fauny dla polskich muzeów przyrodniczych.
W opublikowanej 24 września 1921 "Pierwszej liście oficerów rezerwowych WP" figurował jako porucznik rezerwy żandarmerii. W 1934 był porucznikiem rezerwy Kadry 7 Dywizjonu Taborów w Poznaniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 28 lokatą na liście starszeństwa oficerów taborowych oraz pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań-Miasto.
II wojna światowa zastała Fiedlera na Tahiti skąd w lutym 1940 przez Francję dotarł do Wielkiej Brytanii. W latach 1940-1941 przebywał wśród polskich lotników dokumentując ich wrażenia z lotów bojowych, które były podstawą książki Dywizjon 303 (zainspirowanej "Pamiętnikiem pilota 111 eskadry myśliwskiej" Mirosława Fericia). W latach 1942-1943 pływał na polskich statkach co zaowocowało książką upamiętniającą losy załóg polskich statków handlowych Dziękuję ci, kapitanie .
W 1946 Fiedler powrócił do kraju. Od 1951 mieszkał w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie w 1974 założył muzeum, w którym umieszczał eksponaty przywożone ze swoich podróży po świecie. Przyjaźnił się z rodziną Antoniewiczów, przede wszystkim z red. Zdzisławem Antoniewiczem.
Zmarł 7 marca 1985 r. w Poznaniu, pochowany został na cmentarzu w Puszczykowie. Autorem rzeźby przedstawiającej głowę pisarza i umieszczonej na jego grobie jest Adam Haupt.
Arkady Fiedler był laureatem wielu nagród, m.in. nagrody literackiej miasta Poznania i Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury (1936), nagrody ministra kultury i sztuki II stopnia za literaturę podróżniczą (1963), nagrody prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1974) oraz nagrody państwowej I stopnia za całokształt twórczości (1978). Odznaczony został także m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Orderem Uśmiechu (1969), Orderem Sztandaru Pracy I Klasy (1974) i Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1979).
Jest patronem kilkudziesięciu szkół, a od dnia 6 lipca 2009 również patronem Wielkopolskiego Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Poznaniu. [edytuj opis]
"Wysoko w górze, w powietrzu, sprawy życia, śmierci i poczucie obowiązku
układały się w prosty, wyrazisty sposób. Były to trzy żelazne, niezłomne
potęgi. A jednak czasem na ich twardym podłożu wyrastał miękki, cenny
kwiat: koleżeńskość. Kwiat cenny i dziwny, bo gdy raz wykiełkował i wyrósł,
zdolny był potem przetrwać szorstkie wichry i znieść najcięższe burze przez
długie lata."
Dodał: annie28
Dodano: 13 XI 2010 (ponad 14 lat temu)
"Więc z ową uczciwością, jaką włożyłem w pisanie Dywizjonu 303, z tym samym
sumieniem chciałbym skierować apel do wszystkich rodaków na świecie, by nie głuszyli głosu
swego serca i uświadomili sobie, czym jest ojczyzna i co im dać może."
Dodał: annie28
Dodano: 13 XI 2010 (ponad 14 lat temu)