-
Kategorie
- Biografie i dokument
- Biznes i ekonomia
- Czasopisma
- Dla dzieci
- Dla młodzieży
- Dom i ogród
- Edukacja
- Encyklopedie i leksykony
- Informatyka
- Inżynieria i technologia
- Język i nauka języków obcych
- Komiks
- Książka akademicka i fachowa
- Książka obcojęzyczna
- Książka regionalna
- Kuchnia i diety
- Literatura
- Medycyna
- Nauki humanistyczne
- Nauki ścisłe
- Nauki społeczne
- Podręczniki szkolne
- Poradniki
- Prawo
- Sztuka
- Wakacje i podróże
- Grupy
- Nowości
- Ranking
- Dodaj książkę
[edytuj autora]
Aleksander Dumas
Alexandre Dumas
Aleksander Dumas, fr. Alexandre Dumas (ur. 24 lipca 1802, zm. 5 grudnia 1870) – pisarz francuski.
Aleksander Dumas urodził się w posiadłości Dumas Davy de la Pailleterie w Villers-Cotterêts, Aisne, niedaleko Paryża, był wnukiem markiza Antoniego Aleksandra Davy de la Pailleterie.
Dziadek Aleksandra, szlachcic normandzki, markiz Antoni Aleksander Davy de la Pailleterie, dawny pułkownik i generalny komisarz artylerii, w roku 1760 kupił na San Domingo (dzisiaj Dominikana) plantację i osiadł na wyspie. W dniu 27 marca 1762 czarna niewolnica Marie-Céssette Dumas urodziła mu syna, Tomasza Aleksandra. Cessette Dumas zmarła w 1772. W 1780 markiz de la Pailleterier wrócił z synem do Francji. W 1786 Tomasz Aleksander zaciągnął się do armii. Posługiwał się nazwiskiem matki - Dumas. Służąc w dragonach w 1792 został brygadierem, a w październiku tegoż roku został mianowany podpułkownikiem kawalerii w Wolnym Legionie Amerykanów kawalera de Saint-Georges'a. W listopadzie 1792 Dumas ożenił się z Marie-Louise Elizabeth Labouret, która urodziła mu córkę Aimée i syna Aleksandra. Podczas wojen w obronie rewolucji ojciec przyszłego pisarza okazał się doskonałym dowódcą, dzięki czemu w wieku 31 lat został mianowany generałem.
Ojcem chrzestnym Aleksandra został towarzysz broni generała Dumasa, generał Brune. Rodzina zamieszkała we wsi Haramont pod Villers-Cotterêts. W 1806 umarł generał Dumas, który wcześniej popadł u Napoleona w niełaskę. Czteroletnim Aleksandrem opiekowała się matka, a o utrzymanie wdowy troszczyli się Labouretowie. Młody Dumas uczył się, ale niezbyt pilnie, u księdza Gregoira'a w Villers-Cotterêts. W 1816 Dumas został kancelistą u notariusza w Villers-Cotterêts. W tym czasie spotyka kilka osób, które miały wpływ na wybór sposobu życia: Adolfa de Leuvena, Karolinę Collard, Amadeusza de la Ponce. Dumas założył amatorski teatr, dla którego wspólnie z de Leuvenem napisali kilka sztuk. Dwudziestoletni Aleksander postanowił przenieść się do Paryża i dzięki protekcji generała Foy znalazł pracę w sekretariacie księcia Orleańskiego (przyszłego króla Ludwika Filipa I) w Palais-Royal.
Dumas dodatkowo zaczął się zajmować pisaniem artykułów do prasy. Jednak najbardziej zafascynował go teatr. Napisał kilka sztuk teatralnych, a w 1829 roku, pierwsza z nich została wystawiona i spotkała się z dobrym przyjęciem. W następnym roku, kolejna jego sztuka odniosła sukces, co pozwoliło mu na zajęcie się pisaniem jako głównym źródłem dochodu. W 1830 roku we Francji wybuchła kolejna rewolucja.
Do połowy lat trzydziestych XIX stulecia, we Francji było niespokojnie, jednak w końcu kraj zaczął się rozwijać. Dla Dumasa najcenniejszym osiągnięciem rewolucji, był koniec cenzury. Mógł w końcu rozpostrzeć swoje literackie skrzydła.
Dumas zajął się pisaniem powieści w odcinkach, które ukazywały się w prasie. Tak powstała jego pierwsza powieść, będąca przeróbką starszej sztuki teatralnej. Był to Kapitan Paul.
W 1840 roku poślubił Idę Ferrier. Nie przeszkodziło mu to w spłodzeniu trzech nieślubnych dzieci z kilkoma kochankami. Jedno z nich, Aleksander Dumas (syn), też został słynnym pisarzem i napisał między innymi Damę kameliową.
Ojciec najbardziej lubił pisać powieści przygodowe osadzone w historii Francji. Jego utwory pełne były romansów, pojedynków na broń białą, oraz spisków i podstępów.
Dzięki swoim książkom Dumas zarabiał spore sumy, jednak nie przeszkodziło mu to w stałym wykorzystywaniu debetu na koncie oraz w kilku bankructwach. Nie zrobiłby tego bez pomocy swoich niezliczonych kochanek. Victor Hugo powiedział o Dumasie, że dziesięć razy robił fortunę, by ją natychmiast przefrymarczyć.Po abdykacji króla i przejęciu władzy przez Napoleona III Dumas w 1851 roku przeniósł się do Brukseli w Belgii.
Następnie pojechał do Rosji, gdzie spędził dwa lata, ciesząc się popularnością swoich powieści. W marcu 1861 proklamowano królestwo Włoch. Przez trzy lata Dumas brał udział w walkach podczas jednoczenia się Italii, po czym w 1864 roku wrócił do Paryża. Na łożu śmierci zajmował się głównie czytaniem własnych prac. Była to jego pierwsza ich lektura, gdyż - jak twierdził - wcześniej nie miał na to czasu.
Powieść Hrabia Monte Christo stała się inspiracją do napisania sequelu przez François Taillandier pod tytułem Pamiętniki hrabiego Monte Christo.
Dumas został pochowany w miejscowości, gdzie się urodził, czyli w Villers-Cotterêts. W roku 2002 na wniosek prezydenta Francji jego ciało przeniesiono do Panteonu w Paryżu. Większość francuskich pisarzy nie dostąpiła tego zaszczytu. Książki Dumasa zostały przetłumaczone na prawie dwieście języków, a na ich podstawie powstało więcej niż 200 filmów.
Dom Aleksandra Dumasa, Château Monte Cristo, został odrestaurowany i otwarty dla zwiedzających.
Dyrektor teatru Variétés obiecał Dumasowi 1 000 franków, jeżeli pierwsze 25 przedstawień jego sztuki przyniesie dochód co najmniej 60 tys. franków. Gdy po ostatnim spektaklu pisarz zgłosił się po premię usłyszał, iż sztuka zarobiła "tylko" 59 997 franków. Pożyczył więc od dyrektora 20 franków, zszedł do kasy, zakupił bilet na zakończone przedstawienie i ponownie zażądał wypłaty premii.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Dumas_(ojciec)
[edytuj opis]
Aleksander Dumas urodził się w posiadłości Dumas Davy de la Pailleterie w Villers-Cotterêts, Aisne, niedaleko Paryża, był wnukiem markiza Antoniego Aleksandra Davy de la Pailleterie.
Dziadek Aleksandra, szlachcic normandzki, markiz Antoni Aleksander Davy de la Pailleterie, dawny pułkownik i generalny komisarz artylerii, w roku 1760 kupił na San Domingo (dzisiaj Dominikana) plantację i osiadł na wyspie. W dniu 27 marca 1762 czarna niewolnica Marie-Céssette Dumas urodziła mu syna, Tomasza Aleksandra. Cessette Dumas zmarła w 1772. W 1780 markiz de la Pailleterier wrócił z synem do Francji. W 1786 Tomasz Aleksander zaciągnął się do armii. Posługiwał się nazwiskiem matki - Dumas. Służąc w dragonach w 1792 został brygadierem, a w październiku tegoż roku został mianowany podpułkownikiem kawalerii w Wolnym Legionie Amerykanów kawalera de Saint-Georges'a. W listopadzie 1792 Dumas ożenił się z Marie-Louise Elizabeth Labouret, która urodziła mu córkę Aimée i syna Aleksandra. Podczas wojen w obronie rewolucji ojciec przyszłego pisarza okazał się doskonałym dowódcą, dzięki czemu w wieku 31 lat został mianowany generałem.
Ojcem chrzestnym Aleksandra został towarzysz broni generała Dumasa, generał Brune. Rodzina zamieszkała we wsi Haramont pod Villers-Cotterêts. W 1806 umarł generał Dumas, który wcześniej popadł u Napoleona w niełaskę. Czteroletnim Aleksandrem opiekowała się matka, a o utrzymanie wdowy troszczyli się Labouretowie. Młody Dumas uczył się, ale niezbyt pilnie, u księdza Gregoira'a w Villers-Cotterêts. W 1816 Dumas został kancelistą u notariusza w Villers-Cotterêts. W tym czasie spotyka kilka osób, które miały wpływ na wybór sposobu życia: Adolfa de Leuvena, Karolinę Collard, Amadeusza de la Ponce. Dumas założył amatorski teatr, dla którego wspólnie z de Leuvenem napisali kilka sztuk. Dwudziestoletni Aleksander postanowił przenieść się do Paryża i dzięki protekcji generała Foy znalazł pracę w sekretariacie księcia Orleańskiego (przyszłego króla Ludwika Filipa I) w Palais-Royal.
Dumas dodatkowo zaczął się zajmować pisaniem artykułów do prasy. Jednak najbardziej zafascynował go teatr. Napisał kilka sztuk teatralnych, a w 1829 roku, pierwsza z nich została wystawiona i spotkała się z dobrym przyjęciem. W następnym roku, kolejna jego sztuka odniosła sukces, co pozwoliło mu na zajęcie się pisaniem jako głównym źródłem dochodu. W 1830 roku we Francji wybuchła kolejna rewolucja.
Do połowy lat trzydziestych XIX stulecia, we Francji było niespokojnie, jednak w końcu kraj zaczął się rozwijać. Dla Dumasa najcenniejszym osiągnięciem rewolucji, był koniec cenzury. Mógł w końcu rozpostrzeć swoje literackie skrzydła.
Dumas zajął się pisaniem powieści w odcinkach, które ukazywały się w prasie. Tak powstała jego pierwsza powieść, będąca przeróbką starszej sztuki teatralnej. Był to Kapitan Paul.
W 1840 roku poślubił Idę Ferrier. Nie przeszkodziło mu to w spłodzeniu trzech nieślubnych dzieci z kilkoma kochankami. Jedno z nich, Aleksander Dumas (syn), też został słynnym pisarzem i napisał między innymi Damę kameliową.
Ojciec najbardziej lubił pisać powieści przygodowe osadzone w historii Francji. Jego utwory pełne były romansów, pojedynków na broń białą, oraz spisków i podstępów.
Dzięki swoim książkom Dumas zarabiał spore sumy, jednak nie przeszkodziło mu to w stałym wykorzystywaniu debetu na koncie oraz w kilku bankructwach. Nie zrobiłby tego bez pomocy swoich niezliczonych kochanek. Victor Hugo powiedział o Dumasie, że dziesięć razy robił fortunę, by ją natychmiast przefrymarczyć.Po abdykacji króla i przejęciu władzy przez Napoleona III Dumas w 1851 roku przeniósł się do Brukseli w Belgii.
Następnie pojechał do Rosji, gdzie spędził dwa lata, ciesząc się popularnością swoich powieści. W marcu 1861 proklamowano królestwo Włoch. Przez trzy lata Dumas brał udział w walkach podczas jednoczenia się Italii, po czym w 1864 roku wrócił do Paryża. Na łożu śmierci zajmował się głównie czytaniem własnych prac. Była to jego pierwsza ich lektura, gdyż - jak twierdził - wcześniej nie miał na to czasu.
Powieść Hrabia Monte Christo stała się inspiracją do napisania sequelu przez François Taillandier pod tytułem Pamiętniki hrabiego Monte Christo.
Dumas został pochowany w miejscowości, gdzie się urodził, czyli w Villers-Cotterêts. W roku 2002 na wniosek prezydenta Francji jego ciało przeniesiono do Panteonu w Paryżu. Większość francuskich pisarzy nie dostąpiła tego zaszczytu. Książki Dumasa zostały przetłumaczone na prawie dwieście języków, a na ich podstawie powstało więcej niż 200 filmów.
Dom Aleksandra Dumasa, Château Monte Cristo, został odrestaurowany i otwarty dla zwiedzających.
Dyrektor teatru Variétés obiecał Dumasowi 1 000 franków, jeżeli pierwsze 25 przedstawień jego sztuki przyniesie dochód co najmniej 60 tys. franków. Gdy po ostatnim spektaklu pisarz zgłosił się po premię usłyszał, iż sztuka zarobiła "tylko" 59 997 franków. Pożyczył więc od dyrektora 20 franków, zszedł do kasy, zakupił bilet na zakończone przedstawienie i ponownie zażądał wypłaty premii.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Dumas_(ojciec)
[edytuj opis]
Najpopularniejsze cytaty z książek autora
"Jestem pyszny wobec ludzi, bo to węże, gotowe ukąsić każdego, kto ich przerasta o głowę, lecz nie depcze. Zrzucam tę pychę jednak przed Bogiem, który wydobył mnie z nicości, aby uczynić tym kim jestem."
Dodał: aserafin84
Dodano: 27 I 2010 (ponad 15 lat temu)
"Na tym świecie nie istnieje ani szczęście, ani nieszczęście – porównujemy tylko stan obecny z tym, w jakim byliśmy. Tylko ten, kto doznał najokropniejszych niepowodzeń, zdoła odczuć najwyższe szczęście. Kto chciał umrzeć, [...], wie, jakim skarbem jest życie."
Dodał: aserafin84
Dodano: 27 I 2010 (ponad 15 lat temu)
"Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego."
Dodał: aserafin84
Dodano: 06 IV 2011 (ponad 14 lat temu)
Najnowsze dyskusje do książek autora
Jaka jest wasza ulubiona książka z gatunku płaszcza i szpady?
Dodał: Serfer Dodano: 25 VII 2019, 19:50:48 (ponad 5 lat temu)
O autorze
| Ocena: | 5.12 |
| Liczba głosów: | 4 |
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
Statystyki pisarza
23 książek w naszym katalogu
5 osób lubi tego autora
5 osób lubi tego autora
Czytelnicy
Pokaż osoby, które książki tego autora:
 Przeczytały |
 Planują przeczytać |
 Lubią |
 Teraz czytają |
- Dodatki
- Widgets (Gadżety)
- Wypracowania
© 2009-2024 by Webook.pl | Autorzy serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za treści publikowane przez użytkowników (GNU FDL). |
Online: 377