Adam Michnik

"Urodził się 17 października 1946 roku w Warszawie

W 1961 roku w szkole średniej był współorganizatorem dyskusyjnego Klubu Poszukiwaczy Sprzeczności. Jako student historii Uniwersytetu Warszawskiego dwukrotnie zawieszony w prawach studenta: w marcu 1965 roku w związku z Listem otwartym Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego do członków PZPR (osadzony na dwa miesiące w areszcie) i w 1966 roku za współorganizowanie spotkania z Leszkiem Kołakowskim.

3 marca 1968 roku relegowany z uczelni za protest przeciw zdjęciu "Dziadów" A. Mickiewicza ze sceny Teatru Narodowego, wkrótce potem aresztowany i skazany na trzy lata więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w 1969 roku, przez dwa lata pracował jako spawacz w Zakładach im. Róży Luksemburg, następnie był sekretarzem Antoniego Słonimskiego. W 1975 roku ukończył jako ekstern studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Członek KOR (1977-1980), współorganizator i wykładowca Towarzystwa Kursów Naukowych. Od 1977 roku redaktor pism niezależnych ("Biuletyn Informacyjny", "Zapis", "Krytyka"). Członek kierownictwa Niezależnej Oficyny Wydawniczej. W 1980-1981 doradca NSZZ "S" Regionu Mazowsze i Komisji Robotniczej Hutników "S" w Hucie im. Lenina w Nowej Hucie.

13 grudnia 1981 internowany, 3 września 1982 roku postawiony w stan oskarżenia pod zarzutem próby obalenia ustroju; amnestionowany w 1984 roku. Ponownie aresztowany w lutym 1985 roku wraz z W. Frasyniukiem i B. Lisem, w procesie gdańskim skazany został na trzy lata więzienia, zwolniony na mocy amnestii w 1986 roku. Doradca KKW i członek Komitetu Obywatelskiego. Uczestniczył w obradach plenarnych Okrągłego Stołu oraz w negocjacjach zespołu ds. norm politycznych i podzespołu ds. środków masowego przekazu. Od maja 1989 roku redaktor naczelny "Gazety Wyborczej". W 2002 upublicznił tzw. aferę Rywina, stanął jako świadek przed powołaną w związku z ta sprawą Komisją Sejmową.

Historyk, eseista, publicysta polityczny, autor wielu artykułów i książek, m.in.: "Kościół, lewica, dialog" (1977, rozszerzone wznowienie w 1998), "Szanse polskiej demokracji" (1984), "Z dziejów honoru w Polsce" (1985, wznowienie w 1993), "Takie czasy... Rzecz o kompromisie" (1985), "Polskie pytania" (1987), "Między Panem a Plebanem" (1995), "Diabeł naszego czasu" (1995), "Wyznania nawróconego dysydenta" (2003), "Wściekłość i wstyd" (2005), "W poszukiwaniu utraconego sensu" (2007). Artykuły do "Gazety Wyborczej", Der Spiegel, Le Monde, Liberation, Lettre Internationale, New York review of Books, The Washington Post, El Pais i wielu innych.

Doktor honoris causa nowojorskkiej New School for Social Research (1984), University of Minnesota (1990), Connecticut College (1996), University of Michigan (2001).

Laureat Prix de la Liberte francuskiego PEN-Clubu, nagrody Fundacji im. A. Jurzykowskiego, nagrody Kościelskich (1986), nagrody Praw Człowieka im. Roberta F. Kennedy'ego. Europejczyk Roku (1989) nagrody przyznawanej przez La Vie, nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Europejskich (1995), nagrody Pomost (Bruecke-Preis) (1995) miasta Goerlitz za szczególne zasługi w zbliżeniu między Europą Środkową a Zachodem, medalu imienia Imrego Nagya (1995), nagrody Dziennikarstwa i Demokracji Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) (maj 1996).

W kwietniu 1998 otrzymał z rąk prezydenta Arpada Goencza Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej. W lipcu 1999 został pierwszym, niehiszpańskim, laureatem prestiżowej nagrody dziennikarskiej im . Francisco Cerecedo, a w listopadzie został odznaczony jednym z najwyższych odznaczeń chilijskich, orderem komandorskim Bernardo O'Higginsa. Jako jedyny polski dziennikarz znalazł się na liście 50 'Bohaterów wolności prasy' ogłoszonej 3 Maja 2000 przez Międzynarodowy Instytut Prasy (IPI). Jest to nagroda dla dziennikarzy i wydawców szczególnie zasłużonych dla rozwoju mediów. W czerwcu 2001 r. otrzymał nagrodę od Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą za wkład w polsko-niemieckie pojednanie.

We wrześniu 2001 r. został uhonorowany Orderem Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina za wkład w rozwój współpracy miedzy Polską a Litwą. Również we wrześniu tego samego roku został wyróżniony Nagrodą Carla Bertelsmanna w uznaniu wybitnych zasług w przeprowadzaniu transformacji Polski do demokracji i gospodarki wolnorynkowej, a szczególnie za jego odwagę i wysiłek w staraniach o społeczeństwo obywatelskie i zaangażowaną prasę.

W październiku 2001 r. otrzymał Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Niemiec jako redaktor naczelny Gazety Wyborczej, która jest politycznym, moralnym , ekonomicznym sukcesem i wpisuje Polskę dzień po dniu do Europy. W listopadzie zaś w Pałacu Królewskim w Amsterdamie Nagrodę Erazma przyznawaną od 1958 r. przez holenderską fundację Praemium Erasmianum za wkład w rozwój europejskiej kultury, społeczeństwa lub nauk społecznych. Adam Michnik dostał ją za upowszechnianie sztuki dialogu, tolerancję, zrozumienie odmienności kultur i poglądów, za nonkonformizm. Również w listopadzie otrzymał w Madrycie nagrodę Fundacji im. Salvadora de Madariagi za wieloletnią walkę o prawa obywatelskie i obronę demokracji.

W lutym 2002 dostał nagrodę od rumuńskiego tygodnika "Adevarul" za zdrowy rozsądek, wytrwałość w dążeniu do demokracji jak i w utrwalaniu jej. W listopadzie 2002 otrzymał nagrodę Gramota za zasługi dla narodu ukraińskiego.

W czerwcu 2003 został wyróżniony czeskim Orderem Tomasza G. Masaryka III klasy za wybitne zasługi dla demokracji i praw człowieka. We wrześniu 2003 roku Adam Michnik został Kawalerem Legii Honorowej. W październiku 2003 wraz z Vaclavem Havlem został odznaczony Medalem św. Jerzego honorowej nagrody przyznawanej "za zmagania ze złem i uparte budowanie dobra w życiu społecznym" przez redakcję "Tygodnika Powszechnego".

We wrześniu 2005 Minister Kultury Waldemar Dąbrowski odznaczył go medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis".

W maju 2006 został laureatem Nagrody Dana Dawida w kategorii "Teraźniejszość", przeznaczonej dla dziennikarzy, którzy bronią wolności i niezależności prasy został w roku 2006, w czerwcu 2006 zaś otrzymał tytuł Honorowego Senatora Uniwersytetu w Lublanie, we wrześniu tego samego roku został Honorowym Profesorem Akademii Kijowsko - Mohylańskiej. W październiku 2006 prezydent Wiktor Juszczenko odznaczył go Orderem Jarosława Mądrego najwyższym odznaczeniem nad Dnieprem. Tego samego roku został również laureatem Orła Karskiego. We wrześniu 2007 jako "bojownik wolności i pisarz wolności" otrzymał Interdependence Award. W listopadzie 2007 czeskie czasopismo "Listy" przyznało mu Nagrodę Pelikana - za kulturę polityczną i dialog obywatelski. Na przełomie jesieni i zimy 2007 z ramienia Unii Europejskiej i Polski mediował o wolność mediów w Gruzji. W roku 2008 został Ambasadorem Międzykulturowego Roku Dialogu. W kwietniu 2009 otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.

W listopadzie 2009 roku Adam Michnik odebrał tytuł doktora honoris causa dwóch uczelni: Uniwersytetu Karola w Pradze i Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. W tym samym roku odebrał nagrodę Gonfalone d'Argento przyznaną przez Regional Assembly of Tuscany. Został również członkiem Zewnętrznej Rady Zarządu wspomagającej projekt 'Shadows of Totalitarianism and Populism in Europe', w którym uczestniczyło Levada Center. Został członkiem Komitetu Doradczego Ukrainian Institute of World Policy. W latach 2008-2010 zasiadał w Jury przyznającym nagrodę UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize. Został członkiem Kapituły Orła Jana Karskiego. W 2010 roku przystąpił do Kapituły Honorowej wystawy 'Leonor Fini i Konstanty A. Jeleński. Portret podwójny.' Wystawę wpisującą się w cykl wystawienniczy 'Powroty' organizuje Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza.

W listopadzie 2010 roku otrzymał Order Orła Białego.

W styczniu 2011 odebrał Nagrodę Obywatelską im. Hanno R. Ellenbogen przyznaną przez fundację Global Panel oraz Praskie Stowarzyszenie na rzecz Współpracy Międzynarodowej.

W czerwcu 2011 r. otrzymał nagrodę Freedom Awards - za działalność na rzecz poszerzania wolności i swobód obywatelskich, przyznawaną podczas Global Forum we Wrocławiu."
źródło: http://wyborcza.pl/1,93056,604939.html
[edytuj opis]