Temat: "Jolanta Maria Kaleta na temat procesu tworzenia Testamentu Templariusza"

Niepowtarzalny klimat powieści Jolanty Marii Kalety nie jest przypadkiem lecz wynikiem wnikliwych przygotowań. Autorka dokłada wszelkich starań, niczym detektyw zbierając materiały aby czytelnicy mogli poczuć klimat opisywanych miejsc i na moment „przenieść się w czasie”.

Wywiad przybliża tajniki procesu tworzenia „Testamentu Templariusza” oraz pozostałych powieści. Bardzo możliwe, że zrozumiawszy jak wiele pracy Jolanta Maria Kaleta wykonała na rzecz każdej z nich, jeszcze bardziej zapragniemy osobiście poznać autorkę, a niebywała okazja nadarzy się już w październiku podczas 19. Międzynarodowych Targów Książki w Krakowie.


1. Agata Jankowiak: Pani Jolanto w październiku do rąk czytelników trafi nowa powieść „Testament Templariusza”, w jednym z wywiadów wspomniała Pani, że: „buszując po Dolnym Śląsku, myszkując po zakamarkach starych zamków i kościołów, szperając po archiwach, wertując zapomniane księgi natknęłam się na pewien, dawno temu zagubiony ślad”. Czy rzeczywiście przygotowania do napisania tej książki wymagały od Pani tak wiele pracy?

Jolanta Maria Kaleta – Oczywiście i to nie tylko do napisania tej. Choć z zawodu jestem historykiem, to chyba nikt sobie nie wyobraża, że całą historię mam w małym paluszku. Nawet profesor akademicki posiada głęboką wiedzę jedynie z wąskiego zakresu swojej specjalizacji, a nauczyciel ma wiedzę szeroko pojętą, od starożytności do czasów współczesnych, ale jest ona dość płytka, w zasadzie ograniczona do szkolnego programu. Pogłębia jedynie to, co leży w kręgu jego zainteresowań. Dzieje średniowiecznych zakonów rycerskich w podręcznikach szkolnych są ograniczone w zasadzie do wypraw krzyżowych i wojen krzyżackich z Polską. To zbyt mało, aby wiedzieć np. ile razy dziennie zakonnicy się modlili i które modlitwy odmawiali, a akurat ta wiedza była mi potrzebna dla oddania klimatu. Musiałam więc sięgnąć do opracowań naukowych, bo choć w internecie mamy tysiące stron poświęconych templariuszom, to ich zawartość często gęsto mija się z prawdą historyczną. Mogę zainteresowanym polecić „Życie codzienne zakonu templariuszy” Georgesa Bordonove i „Dzieje templariuszy” Marion Melville. Ale od razu uprzedzam, że nie znajdą tam nic ze spiskowej teorii dziejów. Choć sam klasztor cystersów w Henrykowie, gdzie w głównej mierze rozgrywa się akcja powieści, znam od dawna dość dobrze wraz z przyklasztornym kościołem, to jednak wolałam się zapoznać z pracą Michała Brody „Biblioteka klasztoru cystersów w Henrykowie do końca XV” wieku, aby poznać smak klasztornego skryptorium. Prace Arkadiusza Dobrzynieckiego czy profesora Andrzeja Kozieła omawiające ze szczegółami wystrój przyklasztornego kościoła pozwoliły mi spojrzeć na zgromadzone tam dzieła sztuki z innej perspektywy. Druga płaszczyzna czasowa powieści, to wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. Choć przerobiłam go na własnym grzbiecie, musiałam sięgnąć nie tylko do jego przepisów, ale także do kolejnych etapów ich zawieszania. Po latach przecież wielu szczegółów się nie pamięta. Jednak największy problem miałam ze zdobyciem informacji, jak przebiega jutrznia odprawiana dla zakonników. Jak wiadomo odprawiana jest o wschodzie słońca, a ja aż tak wcześnie nie wstaję. Musiałam bazować na relacjach.


więcej na http://autorzy365.pl/jolanta-maria-kaleta-na-temat-procesu-t...