Pollyanna dla mnie to nie ksiąka nie utwór, to dziewczynka która dzięki temu że tak a nie inaczej patrzy na świat, widzi to piękno o którym zapominamy, pozwala cieszyć się nam ze zwykłych spraw, i nie załamywać, gdy staje się nieszczęście. Bo wszystko ma drugą stronę tę dobrą a przynajmniej lepszą. I gdy w prezencie dostaniemy drewniane kule dla tych co są chorzy, nie przejmujmy się że nie dostaliśmy lalki czy perfum albo skarpet, kule ostatecznie nie są nam potrzebne, nie jesteśmy chorzy. Możemy je komuś podarować. A za nie dostać wspaniałe skarpety z cottonu i poliestru made in china.
Harlan Coben uważa Pollyannę za naiwną, a ja gratulacje jej tej naiwności, młodzieńczych marzeń, chciałbym do tego wrócić, może się uda.
W każdym razie Pollyannę czyta się szybko i przyjemnie. Jest mowa o wartościach, które są nie tylko piękne ale i potrzebne by budować lepsze społeczeństwo, by czuć się ze sobą lepiej.
Może jedna książka ludzi nie zmieni, ale pozwoli nam marzyć o szczęściu, a tak miło jest marzyć, wtedy się żyje jak to mówi Pollyanna. Ożyło więc miasteczko, czy nam też chce się żyć?
Polecam, moja ocena to 5,5.
Piękna,pełna ciepła i uroku, wzruszjąca opowieść o jedenastoletniej Pollyannie, której udało się przekonać innych, jak wielkie znaczenie w życiu ma przyjazny stosunek do ludzi i świat, optymizm oraz pogodne uosobienie.
Powodzenie tej książki nie słabnie od kilkudziestu lat. Juz po pierwszym wydaniu imię bohaterki i jej zabawa ,, w zadowolenie" rozpowszechniły się po całych Stanach Zjednoczo...
Ocena czytelników: 4.67 (głosów: 66)
Autor recenzji ocenił książkę na: 5.5