Dla Jerrego

"{No i widziała świnia niebo. Albo indyk niedzielę.}".


Posiadamy w swoim gospodarstwie domowym trzy pieski. Trzy zwierzaki, które stanowią nieodzowny element naszej rodziny i są jej pełnoprawnymi członkami. Na chwilę obecną nie jestem sobie w stanie wyobrazić przeniesienia się w zaświaty jakiegokolwiek naszego pupila, dlatego też nie dziwi mnie fakt, że niektórzy swój smutek po stracie ukochanego zwierzęcia przekuwają w coś, co w znacznym stopniu ukoi ich stratę. Anna Sokalska w ten właśnie sposób uczciła pamięć o swoim ukochanym psie Jerrym, który odszedł w 2014 r. Napisała po prostu książkę.

Anna Sokalska to wrocławianka, rocznik 1990, z wykształcenia prawnik. Autorka zadebiutowała w 2009 r. i nie obce są jej różnorakie eksperymenty literackie. Odnajduje się bowiem zarówno w fantastyce, jak i w komedii. Ta młoda pisarka wolny czas poświęca na słuchanie muzyki, w tym szczególnie koreańskiego popu i rapu. Jest także fanką koreańskich seriali.

Lato 2014 r., Wrocław - Ania to singielka pracująca w korporacji, która niczym specjalnym się nie wyróżnia. Codziennie chodzi do pracy, wykonując ją solidnie i z pełnym zaangażowaniem. W tajemnicy marzy o napisaniu własnej książki. Pewnego dnia, wraca do domu, a tam zamiast powitać swojego psa - yorka Jerrego, zastaje młodego mężczyznę, który twierdzi, iż jest jej psem, a raczej przybrał postać psa na kilka wieków. Magia, wiedźmy, duchy i świat celebrytów stają się nagle elementami codzienności Anny.

"Na psa urok" to książka utrzymana w iście komediowym stylu, w której przeplatają się ze sobą dwa światy – nasz, rzeczywisty oraz ten nieco fantastyczny, w którym można spotkać zarówno duchy, zaklęcia, złą wiedźmę czy chociażby wróżbitę. Takie połączenie, gdzie koegzystują ze sobą i obok siebie, fantastyczne istoty, magia oraz gwiazda show-biznesu czy też niezbyt uczciwi politycy, musi wywołać salwy śmiechu i nieco zdumienia, nietuzinkowymi wydarzeniami. Wyobraźcie sobie bowiem, że Wasz pies zamienia się w człowieka, którego ściga mściwa wiedźma, a Wasza przyjaciółka celeberytka przychodzi ze swoimi problemami dotyczącymi sławy. Wydarzenia, jakimi autorka ubarwiła życie Ani, nacechowane zostały dużą dawką humoru, absurdu oraz swoistego dramatyzmu. Nie każdy lubi takie połączenie i fabułę opartą na takich właśnie elementach, pozbawioną często realizmu. Nie można jednak Annie Sokalskiej zarzucić przewidywalności, bowiem jej fabuła odbiega od znanych nam schematów i widać, iż autorka wyzwoliła swoją wyobraźnię do granic możliwości, wprawiając czytelnika wielokrotnie w konsternację.

Bardzo ważnym elementem książki jest oryginalny zabieg narracyjny polegający na zawarciu w specjalnych nawiasach komentarzy wszechwiedzącego narratora. Komentarzy pełnych widocznej ironii i sarkazmu. I muszę przyznać, że taka forma nie do końca trafiła w moje poczucie humoru, bowiem niektóre wypowiedzi zwyczajnie mnie irytowały, nie wywołując uśmiechu lecz raczej zdziwienie. Drugi narrator z pewnością dodaje oryginalności całej fabule, jednak uważam, iż książka nie straciłaby na tym, gdyby go zwyczajnie nie było. To dla mnie taka mała egzotyka, z którą będę teraz z pewnością kojarzyła prozę autorki.

Widoczny komizm sytuacyjny prowadzi bohaterów do szczęśliwego zakończenia. Zakończenia, które stanowi także ważne przesłanie dla czytelników, dlatego warto przeczytać książkę Anny Sokalskiej. Polecam także doczytać zawarty na końcu wpis poświęcony psu autorki, który zwyczajnie wzrusza i zmusza do refleksji nad przyjaźnią pomiędzy ludźmi a zwierzętami. Na psa urok, nie może się Wam nie spodobać ta komedia!

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/