Dobra powieść.

Zdziwiona wieloma akcjami mającymi na celu ochronę książki „Strażnicy Veridianu. Straż” przed zapomnieniem postanowiłam w końcu zrozumieć jej fenomen. W końcu temat, który porusza autorka wydaje się niezbyt skomplikowany. Grupa ludzi, starających się zapobiegać zmianom w przeszłości prowadzącym, do katastrof w teraźniejszości to Straż. Po drugiej stronie moralnej barykady stoi Zakon zamierzający przejąć panowanie nad faktami historycznymi i wprowadzić na świat ogromne zło. Nie na darmo swoją przywódczynię zwą Boginią Chaosu.
Jednak akcja w tej książce nie jest tak schematyczna i prosta na jaką wygląda z boku. Oprócz walki o przeszłość wspomnianych zrzeszeń jest też miejsce na potyczki poszczególnych bohaterów. I to one nadają powieści charakteru i smaku. W końcu, jak często w szkole mówimy o czymś ogólnie a zapamiętujemy dopiero poprzez indywidualne przykłady? Owe osobiste porachunki sprawiają, że czytelnik nie jest w stanie postrzegać postaci tylko w białym lub czarnym kolorze, dobra i zła.
Wielopokoleniowe konflikty, chowane urazy, tajemnice zabierane do grobu, życie z traumą utraty kogoś bliskiego – to czynniki które spowodowały, że dzieciństwo Ethana i Isabel było wyjątkowo trudne. Do tego szczypta magii i odkrywanie prastarego Proroctwa przez tych dwoje… – wszystko to łączy się w niezwykle interesującą i spójną całość, a bohaterowie i ich problemy zostają na długo w pamięci.
Akcja jest żwawa, pełnych zwrotów i zawirowań. Krok po kroku odkrywamy oblicza następnych bohaterów zaangażowanych w walkę o niezmieniona historię ale i ich przeciwników. Ethan i Isabel, Arkarian, Murdok, Sera… to postacie na wskroś fantastyczne, ponieważ Strażnicy zawsze posiadają paranormalne talenty. W połączeniu z ciekawą fabułą powstaje naprawdę dobra powieść fantastyczna, która broni się ciekawym pomysłem i stylem, a w której nie ma wampirów i wilkołaków.