Lektura obowiązkowa!

Gdyby Bóg zechciał wskrzesić wszystkich więźniów łagrów, to w całej Rosji podniosłaby sie ziemia"

Powyższy cytat jest niesamowicie przerażający. Jest dla mnie podsumowaniem książki Anny Herbich Dziewczyny z Syberii, w której to czytelnik poznaje dziesięć kobiet i ich niesamowite i koszmarne historie.

Na samo brzmienie słowa Syberia mam ciarki na całym ciele. Z ogromnym strachem sięgałam po Dziewczyny z Syberii, bo bałam się tego, co otrzymam, że przerażę się tych wszystkich wspomnień. I się przeraziłam i przeżyłam z bohaterkami dziesięciu historii, ich losy od początku. Od urodzenia, do teraz. Z drastycznym środkiem, wojną i zesłaniem na Sybir. Wydarzenia mające miejsce na kartach tejże książki są nieludzkie oraz potworne. Nie zaobserwujemy podczas lektury żadnych aktów humanitarności, tutaj polak polakowi potrafił być wilkiem.

"W ogóle z Polakami bywało różnie. Jedni byli wobec siebie bardzo solidarni, inni zaś zachowywali się okropnie. Zesłanie wyciągało z ludzi ich najgorsze cechy"

Książkę Anny Herbich czyta się jednym tchem. Poszczególne historie, pomimo swojego trudnego tematu, są napisane w lekki, przyjemny w odbiorze sposób. Podrozdziały są krótkie i konkretne. Czytelnik nie zazna podczas lektury przedłużających się i nużących fragmentów. Wręcz przeciwnie. Wszystko, każda anegdotka zawarta w książce, jest wciągające i magnetyzujące.

Samo wydanie książki jest bardzo ładne. W środku znajduje się wiele fotografii bohaterek oraz ich rodzin, oraz dokumenty. Widać na zdjęciach szczęśliwych ludzi, ale także tych zmęczonych życiem, którzy wiele doznali i przetrwali na zesłaniu. Ich losy rozdzierają ludzkie serce, nie da się przejść obok nich obojętnie.

Przykre jest to, że w ogóle taka książka powstała, że jest o czym opowiadać, że tak nieludzkie wydarzenia jak wojna i zesłanie na Sybir miały miejsce. Niemniej jednak jest to jedna z tych obowiązkowych lektur, które powinien przeczytać każdy z nas, aby zrozumieć przez jakie piekło przeszły kobiety, które zdecydowały się przedstawić swoje okrutne wspomnienia na kartach tej książki.

Warto nabrać też dystansu do czasów w jakich żyjemy aktualnie. Czy my, ludzie cywilizacji, dalibyśmy sobie radę na Syberii, czy przetrwalibyśmy, mielibyśmy tyle siły, aby przeżyć? Aktualnie naszym największym zmartwieniem jest to jak odetną nam prąd albo przez chwilę zostaniemy bez dostępu do Internetu.

I z tym okrutnym dla naszego społeczeństwa akcentem Was zostawiam. Niech każdy sobie odpowie na pytanie: przetrwałbym?