Dulcius ex asperis

Ludzie kierują się różnymi motywami wybierając tę, a nie inną, drogę życiową. Czasem wyczuwa się, że za oficjalnymi powodami skryte jest coś jeszcze, nie wiadomo czy są to pobudki pozytywne czy negatywne, lecz ich cień widoczny wyczuwalny bywa dla niektórych ...

Piękna, tajemnicza, zuchwała, wprost mówiąca czego oczekuje wobec mężczyzn. Jedyna w swoim rodzaju. France. Wybiera tylko nielicznych i od jej decyzji nie ma odwołania. Prawdziwa królowa, żadna dziewczyna pracująca w Sfinksie nie może się jej równać. Mężczyźni szaleją za nią, a ona zdaje się uważać to za oczywiste, nie zabiega o ich uwagę, lecz każdy jej gest i krok nie przechodzi bez echa. Kim jest intrygująca France? To pytanie zadaje sobie wielu ludzi, w tym kapitan Grimm, zachwycony Paryżem, lecz jeszcze bardziej właśnie tą kobietą, której imię jest również nazwą państwa, do jakiego właśnie wtargnął jako najeźdźca. Nie ma w niej nic z przegranej, wprost przeciwnie - dumna i pewna swoich poglądów zdaje się być uosobieniem ideału dla niemieckich oficerów. Przyciąga ich nie tylko swoją urodą, ale i osobowością. Niektórym wydaje się że posiada jakąś tajemnicę, być może to jedynie chwilowe wrażenie, a być może prawda. Co skrywa śliczna France za swoim chłodnym sposobem bycia? Może prowadzi własną grę? Jeżeli tak to jaką i co jest jej powodem?

Wojna nie wydaje się czasem kiedy miłość mogłaby zatriumfować, chociaż niektórzy zdają się zaprzeczać tej teorii. Szczęście bywa kruche, jednak niekiedy udaje się stworzyć bezpieczny azyl, gdzie życie toczy się spokojnie, tak jakby nie było śmierci tuż obok. Iluzja? Zaklinanie rzeczywistości? A może kolejna część misternego planu? Wokół wszystko się wali, a France żyje tak jakby wojny, zniszczeń i cierpienia nie było. Wydaje się, że zbudowała wokół siebie i bliskiej osoby mur, który pozwala im przetrwać najgorsze momenty i wzajemnie się wspierać. Zbyt piękny portret by był prawdziwy?

Zemsta najlepiej smakuje na zimno, lecz nie można zapomnieć, iż jest rozkoszą bogów, nie śmiertelników. Jednak co ze zbrodnią i karą za nią? Czy jakikolwiek wyrok będzie adekwatny do tego co wydarzyło się? Nad odpowiedzią na to pytanie przyjdzie zastanowić się ludziom, którzy stali się sędziami oraz katami we własnej sprawie ...

Piękna kobieta, żołnierz, wojna, miłość i sekret, będący tłem dla opowieści jak z antycznego dramatu. Zło pokazuje ludzką twarz, dobro skrywa się pod maską chłodu i wyuzdania, a zakończenie okazuje się podwójnie nieoczekiwane. Romain Sardou w historycznych realiach opowiada bardzo osobistą relację z dramatu, jaki z pozoru tylko wydaje się mieć całkowicie inny motyw. Tytułowa "Fraulein France" fascynuje sobą nie tylko bohaterów, ale i czytelnika. Nieprzenikniona, nie dzieląca się swymi uczuciami z nikim, nie mająca słabych stron, aż do ostatniego momentu umiejąca rozgraniczyć to kim jest teraz od osoby jaką była wcześniej. Autor powoli stopniuje napięcie, aż do wielkiej kulminacji w jakiej wydaje się, że bohaterce w bezwzględności nie dorówna nikt ... Wojenne uosobienie mitycznej Medei? Za postacią France kryje się o wiele więcej, jej decyzje stają się dopiero w pełni zrozumiałe kiedy historia zatacza pełne koło. "Fraulein France" to nie historia o wojnie, lecz o ludziach, którym odebrała wszystko, ale przy życiu utrzymuje ich jedno pragnienie ... Czy jego spełnienie da im satysfakcję?