Przeznaczeni- recenzja

„Przeznaczeni” to książka, która wpadła mi w oko, kiedy ujrzałam zapowiedzi. Dla tej powieści porzuciłam wszystkie swoje plany oraz obecnie czytaną książkę i całkowicie poświęciłam się lekturze książki pani Holly Bourne.

Poppy nie lubi Middletown, małego miasteczka pod Londynem. Uważa, że to najnudniejsze miejsce na świecie. Wraz z przyjaciółkami chodzą na cotygodniowe występy kapel rockowych. Podczas pewnego sobotniego wyjścia poznaje Noego, przystojnego gitarzystę z kapeli. Chłopak całkowicie odmienił jej życie i poglądy dziewczyny. Ich relacje są burzliwe oraz głębokie, lecz uczucie, które z każdą chwilą jest mocniejsze, zagraża nie tylko im, ale i światu.

Poppy jest dziewczyną, która rozczuli czytelnika swoją postawą zatwardziałej feministki. Nie wierzy w miłość i przewraca oczami na samą myśl o młodzieńczej miłości. Noe wszystko zmienił. Bohaterka z każdym mijanym dniem staję się romantyczniejsza a miłość nie wydaję się tylko abstrakcją. Dziewczyna w pewnym momencie zaczęła wzdychać do swojego gitarzysty i było to trochę uciążliwe, lecz młodzieńcza miłość rządzi się swoimi prawami i lekka paranoja oraz zachwyt nad obiektem swoich uczuć jest w pełni zrozumiałe. Noe jest stereotypowym bohaterem młodzieżówek. Piękny, z powodzeniem, z mroczną przeszłości a wszystkiego dopełnia fakt, że gra w zespole rokowym. Mimo swojej niezbyt oryginalnej kreacji jest bohaterem, do którego można wzdychać. Szkoda, że nie zagłębiliśmy się bardziej w jego przeszłość oraz relacje rodzinne. Przyjaciółki Poppy również są ważnym elementem powieści. Każda jest inna, lecz to Ruth wzbudza największe kontrowersje.

Narracja pierwszoosobowa, prowadzona przez Poppy. Pojawiło się kilka rozdziałów dotyczących tajemnicze organizacji, mającej na celu obronę świata. Wątek paranormalny dość szybko jest ujawniony, lecz sami bohaterowie o nim nie wiedzą. Śledząc losy Poppy i Noego wyczuwałam napięcie z tego powodu. Para żyła własnym życiem, niczego się nie spodziewając, lecz czytając wyczuwa się zagrożenie wiszące w powietrzu. Pomimo, że fabuła jest prosta i pozornie się niewyróżniająca, byłam zaskoczona, z jaką łatwością wdrożyłam się w historie Poppy i Noego. Ich relacje mnie fascynowały, tym bardziej, że związek, który budowali miał lepsze i gorsze momenty, lecz całość była realna. Autorka pisze lekko i używa młodzieżowych języka, co idealnie się sprawdziło. Książka porusza problemy młodzieży. Bohaterowie popełniają błędy, lecz nie zawsze się na nich uczą.

„Przeznaczeni” mnie zaskoczyli, lecz przede wszystkim złamali serce. Z pozoru sztampowa powieść przerodziła się w emocjonującą i pasjonującą historię o prawdziwej, bezwarunkowej miłości. Nie jedno serce zmięknie podczas czytania, a łzy popłyną chyba każdej dziewczynie. Oczywiście znajdziecie zabawne momenty, które zrównoważą smutki. Czuję lekki niedosyt, gdyż chciałabym zgłębić wiele poruszonych spraw, począwszy od życia Noego, terapii Poppy oraz organizacji i jej członków. Brutalny realizm ukazanej miłości rozdarł mi serce i właśnie, dlatego ta par pozostanie w mojej pamięci na długo.

Polecam !!! 5/6