Trudności...

Pisarze skandynawscy są mi obcy, dlatego nic dziwnego, że pierwszy raz spotkałam się z twórczością dziennikarki i pisarki Katariny Mazetti. Po tak intrygującym tytule, nie wiedziałam czego mogę się spodziewać...

Bohaterów powieści poznajemy w dość nietypowym miejscu - na cmentarzu. Ona jest młodą wdową, która odwiedza grób męża, On przychodzi na grób rodziców. Początkowo mają o sobie dość niemiłe opinie, to się jednak zmienia, gdy się poznają. Bardzo szybko rodzi się w nich uczucie, któremu się poddają.
Dwa światy, które dzieli ogromna przepaść.
Ona kobieta wykształcona, robiąca karierę, kochająca kino, teatr, operę. Pragnąca osoby do towarzystwa, aby nie czuć samotności.
On rolnik, bez większego wykształcenia, szukający żony, która pomoże mu prowadzić gospodarstwo rolne.
Dwoje ludzi po trzydziestce, dwa światy i jeden cel - uniknięcie samotności.
Czy będą potrafili "wybudować" most, który połączy te dwa światy?

Autorka zastosowała narrację dwuosobową, dzięki temu umożliwiła dogłębne poznanie obu postaci, ujrzenie ich pragnień, potrzeb oraz marzeń. Cofnęła się do przeszłości, za pomocą ich wspomnień, co pozwala na zrozumienie ich postępowania, oraz decyzji jakie podejmują.
Bohaterowie są bardzo realistyczni, ich pragnienia są przyziemne, marzenia do spełnienia...Jednak czasem ich postawy mnie drażniły, obydwoje są uparci, nie chcą zrezygnować ze swojego życia, a żądają zmian od drugiej strony, unikają trudnych pytań. Zachowują się jak dzieci. Mają przed sobą szanse na coś pięknego, ale nie potrafią w pełni z niej skorzystać.
Benny i Desirée, są bohaterami bardzo sympatycznymi. Podczas poznawania ich losów, ma się wrażenie, że zna się ich od dawna. Dzięki temu, że pisarka bardzo powoli opisuje ich życie, tworzy się przyjazny klimat, budzą się mieszane odczucia względem opisanych zdarzeń i postaw bohaterów. W jednej chwili ma się ochotę potrząsnąć bohaterami, przemówić im do rozumu. Innym razem czuje się potrzebę pocieszenia" książkowych przyjaciół".

Mazetti potrafi pisać o sprawach codziennych, skupia się na różnicach społecznych, kulturowych, porusza temat miłości. Bardzo wyraźnie pokazuje, że nie wszystkie różnice dzielące ludzi są do pokonania. Pisarka nie tworzy tylko smutnej opowieści, miałam wiele okazji, aby się uśmiechać podczas czytania. Pomimo trudnych tematów, jakim poświęciła treść, potrafiła ją wzbogacić humorem, na chwilę oderwać od problemów bohaterów.

"Facet z grobu obok" to nie jest tylko książka opisująca historię miłosną. Powieść uczy, pokazuje, że realne życie jest inne od tego jakie sobie wyobrażamy. Przez tak różniących się bohaterów, autorka pokazuje, że nie wszystkie różnice są do pokonania. Jedynym warunkiem jest ustępstwo: Ale czy zawsze jesteśmy na nie gotowi?
Ze swojej strony polecam książkę.