Jak rozpętałem polską komedię filmową

Tadeusz Chmielewski to znany w Polsce reżyser, autor kultowych komedii takich jak "Ewa chce spać", "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" czy "Nie lubię poniedziałków". W książce-wywiadzie o swoim życiu i twórczości, opowiada wszystko Piotrowi Śmiałowskiemu.To stały współpracownik miesięcznika "Kino", portalu Fototeka, specjalista kina polskiego. Przeprowadził w swoim życiu ponad sto wywiadów, jest autorem wielu książek i biografii.
"Jak rozpętałem polską komedię filmową" to książka opowiadająca o zabawnych, ciekawych i zaskakujących kulisach polskich filmów, to kompendium wiedzy o ich twórcy i procesie tworzenia kultowych komedii. Dowiedziałam się z niej wielu niezwykłych informacji na temat gwiazd polskiego kina, o których do tej pory nie wiedziałam zbyt wiele, dodatkową zaletą jest też mnóstwo zdjęć planu ale i zza kulis, dzięki którym ujrzałam niektóre znane filmy w zupełnie nowym świetle.
Tadeusz Chmielewski posiadał wiele wojennych przeżyć, które przekuł w filmy, jednak nie te dramatyczne, przepełnione zadumą i smutkiem, a w humorystyczne, zabawne komedie. Był jednym z pierwszych reżyserów polskich, który zdecydował się ująć trudny temat wojny właśnie w ten sposób. Może dlatego odniósł tak duży sukces. Jednak początkowo jego pomysły nie spotykały się z uznaniem, a raczej z krytyką. Uznano, że takie pokazanie sprawy może zostać uznane za obrazoburcze, niestosowne, jednak Chmielewski zdał się na własną intuicję.
Mało kto wie, że to właśnie Chmielewski jest twórcą scenariusza do znanego filmu "U Pana Boga za piecem", jednak z wielu przyczyn ostatecznie został jego producentem, po czym okazało się, że nie miał zbyt dużego wpływu na końcowy efekt scenariusza. Ówczesny reżyser tego filmu, Bromski, zdecydował się na wiele zmian, które nie przypadły do gustu Chmielewskiemu i znacznie zmieniły całą koncepcję. Reżyser przyznaje, że wersja Bromskiego nie jest zła, ale też zdecydowanie nie jest taka, jaką widział ją on sam.
Tadeusz Chmielewski to człowiek, który miał znaczny wpływ i udział w polskiej kinematografii, choć może nie każdy o nim słyszał, wielu z nas, a właściwie większość, widziała w swoim życiu choćby jeden tytuł nad którym on pracował, ostatnio były to między innymi "Galerianki" czy "Róża", które odniosły ogromny sukces nie tylko w Polsce, ale i na wielu festiwalach za granicą.
"Jak rozpętałem polską komedię filmową" to doskonała książka dla wszystkich fanów polskiego kina. Zawiera nie tyko mnóstwo cennych informacji, anegdot i szczegółów, o których dotąd nie miałam pojęcia, ale i wiele przydatnych nazwisk i innych rzeczy, które zaciekawią chyba każdego, kto interesuje się kinem, zwłaszcza starym. Zdecydowanie polecam ją właśnie tym osobom.