Rzeka przeznaczenia

"Płyniemy... poruszamy się... żyjemy i jakoś przez to tworzymy piękny krajobraz naszego życia".


Woda w rzece nieustanie płynie swoim ustalonym nurtem. Rzeka zachwyca i przeraża jednocześnie, rzeka wyzwala przeróżne uczucia, rzeka żyje. Wasze życie to rzeka, w każdej minucie inne, nigdy takie samo. Zastanawialiście się kiedyś czy płyniecie z jej nurtem? Czy może wbrew przeciwnie, pod prąd?

Michael Neale to amerykański pisarz, performer i przede wszystkim wielokrotnie nagradzany autor tekstów do piosenek wpisujących się w nurt muzyki chrześcijańskiej. Autor mieszka w Palm Beach Gardens wraz z żoną i trójką dzieci. Powieść "Rzeka" to jego debiut literacki.

Podróże samolotem mają to do siebie, że często pojawiają się opóźnienia, skazujące ludzi na bezczynne czekanie w hali odlotów. Opóźniony lot na linii Denver-Nashville, powoduje uziemienie pewnego pasażera na kilka godzin. Podczas nieoczekiwanej przerwy, bohater poznaje historię życia Gabriela Clarka, któremu rzeka zabrała życie ojca, gdy miał zaledwie pięć lat. Ojca, który jako doświadczony przewodnik rzeczny była dla Gabriela wszystkim. Historia o pokonywaniu własnych słabości i wypełnianiu przeznaczenia, zmienia podejście do życia jej słuchacza.

Powieść "Rzeka" to swoista forma przypowieści. Przypowieści o życiu, w którym rzeka jest jego symbolem. Autor bardzo trafnie wplata w swoją książkę mnóstwo refleksji filozoficznych, niemal zasypując nimi czytelnika. Głównym składnikiem świata przedstawionego jest rzeka, będąca jednocześnie alegorią płynącego życia. Życia, które w żadnym momencie nie jest takie samo. Życia, które każdego dnia przecieka nam przez palce. Główny bohater, w którego życiu rzeka była zawsze obecna nie jest w stanie uciec przed przeznaczeniem. Rzeka to tym samym symbol nieuniknionego losu, który zawsze dopnie swego. Michael Neale poprzez pryzmat trudnej drogi życiowej Gabriela, okupionej cierpieniem i samotnością, przedstawia trudy ludzkiej egzystencji. Każdy człowiek jest jak rzeka płynąca swoim korytem, każdy człowiek posiada przypisaną sobie rzekę czyli przeznaczenie. Wielość interpretacji słowa tytułowego to niezaprzeczalny atut powieści. Cała książka składa się z dwóch płaszczyzn, typowo obyczajowej oraz metafizycznej, które wzajemnie się uzupełniają i nachodzą na siebie.

Michael Neale zastosował w swojej powieści zabieg retrospekcji. Gabriel swoją historią przenosi czytelników do roku 1956 do Kolorado, w którym to wydarzyła się tragedia zmieniająca na zawsze życie pięcioletniego chłopca. Przekrój przez kolejne lata życia bohatera to doskonały zabieg, ukazujący ogrom przemian w osobowości Gabriela. Dobrze wkomponowującymi się w fabułę powieści są również fragmenty dziennika dziadka i ojca Gabriela pisane pogrubioną czcionką. Jedyna uwaga do wydawcy w tym temacie to nietrafiony wybór czcionki, który utrudniał mi czytanie tych fragmentów. Na końcu powieści znajdziecie również kilkustronicowy wywiad z autorem, z którego można się dowiedzieć wielu interesujących informacji w kontekście całej historii Gabriela.

Biorąc pod uwagę wysoki poziom warsztatowy autora, trudno uwierzyć, że "Rzeka" to debiut. Poetycki, obrazowy i przede wszystkim dojrzały jak na debiutanta język, potęguje wzruszenie czytelnika. Akcja powieści płynnie wolno, ale jest wartka niczym rzeka płynąca w swoim korycie.

Nie spodziewałam się, że tak niepozorna lektura może wywołać we mnie tak wiele przeróżnych myśli, refleksji i emocji. Czasami banalna historia z trafioną podbudową emocjonalną, potrafi stać się naprawdę niezłym wyciskaczem łez. Mogę napisać jedno, to przejmująca lektura, którą polecam. Nie bójcie się zanurzyć w historii Gabriela, gdyż to wielce pouczająca opowieść.

"Pamiętaj: każdy ma jakąś historię do opowiedzenia".

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/