Ricky Szczęściarz

" Charyzmatyczny, lubiany i popularny wśród rówieśników z końca lat siedemdziesiątych Ricki – Ryszard Polański, był powszechnie okrzyknięty „Szczęściarzem”.
"

Akcja powieści rozpoczyna się w dniu 25 urodzin jego syna.
W jego życiu następuje zwrot- na skutek nieprzewidzianych okoliczności staje się posiadaczem sporej sumy pieniędzy, która pomaga mu odmienić swoje życie. Dla bliskich przestaje być nieudacznikiem, rozpoczyna karierę muzyczną, podobnie jak wcześniej jego ojciec, który mimo przedwczesnej śmierci nadal jest żywą legendą i autorytetem wśród starych przyjaciół…
Już nawet nie pamiętam, kiedy ostatnim razem przebrnięcie przez książkę sprawiło mi tyle trudności. A tym razem a to coś rozpraszało moją uwagę, a to musiałam zająć się czymś innym, a to senność i brak czasu brały górę. Zjawisko o tyle dziwne, że książka zdecydowanie mi się podobała.
Jedynym, największym mankamentem stał się fakt, że za nic nie mogłam zgrać się z bohaterami. Nie odnalazłam się w żadnej z przytoczonych historii, co prawdopodobnie sprawiło, że czytanie stało się dla mnie nużące. Pierwsze 120 stron było dla mnie prawdziwą katorgą. Dochodziło nawet do tego, że nie wiedziałam co się dzieje, o kim aktualnie narrator opowiada. Słowa

" Z czytaniem to samo. Zdania tekstu gubiły się w plątaninie myśli. Trzeba by stale powracać, ponownie czytać.[1]
" - Autor

są idealnym odzwierciedleniem stanu w jakim się znalazłam.
Jednak dla mnie jest to jedynie znak, że może to nie była moja pora na tę lekturę i z pewnością wrócę do niej za jakiś czas, empirycznie sprawdzając czy kwestia zagubienia się w fabule była spowodowana jedynie moim rozproszeniem, czy także jakimś ukrytym defektem w treści lub sposobie narracji.
Na chwilę obecną- polecam. Książka jest naprawdę dobra, choć posiada wielu bohaterów, czasami ciężkich do ogarnięcia. Momentami można się zgubić, nie wiadomo o kim akurat mowa, bo tekst nie jest podzielony równomiernie. Nie ma wskazówek co do tego, o kim dowiemy się za chwilę.
Mimo, że nie zarwałabym dla tej pozycji ani jednej godziny nocnej, polecam.
Można tu odnaleźć historię wpływu pozornie przypadkowych wydarzeń na życie wielu ludzi, historię legendy, która nawet z grobu czuwa nad losem swoich bliskich… Przyjemna lekturka, z mojej perspektywy raczej na kilka dni, niż na dzień.
_______
[1] Sander Gut, Pokusa czyli teoria bezwzględności, Wydawnictwo Novae Res, Gdynia 2011, s. 60

Recenzja dostępna także tutaj:
http://shczooreczek.blogspot.com/2011/02/pokusa-czyli-teoria...