„Alchemia szczęścia” – Bogusława Krause

„Bogusława Krause, to samodzielna bizneswoman, której zainteresowanie medycyną alternatywną rozpoczęło się jeszcze w czasach liceum, kiedy trenowała telepatię, różdżkarstwo i zgłębiała tajniki Tarota. Studia z zakresu żywienia człowieka i zetknięcie się z fizjologią, rozbudziło fascynację ludzkim ciałem i jego działaniem, co w połączeniu z wiedzą z zakresu parapsychologii i własnym doświadczeniem, dało początek Alchemii szczęścia” [okładka]

Książka zainteresowała mnie przede wszystkim ze względu na piękny tytuł. Każdy człowiek dąży do osiągnięcia szczęścia i spokojnego życia. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę z tego, że do szczęścia nie są potrzebne miliony, willa, nowi partnerzy czy markowa odzież. Szczęście możemy osiągnąć poprzez własne myśli, usposobienie do innych i dostrzeganie drobnych radości. Wszystko zależy od decyzji jakie podejmujemy, bo każda decyzja, nawet ta, która jest podejmowana mechanicznie, niemal każdego dnia waży o naszym życiu.

„Sam jesteś twórcą swojego doświadczenia. Wolność jest drogą do szczęścia” [1]

Autorka pisze ciekawym językiem, czasami czytelnik może odczuć, że Pani Bogusława na niego wręcz krzyczy, żeby tylko zmobilizować i zmusić do wzięcia się za siebie. Język autorki jest zupełnie inny, poprzeplatany żartami, dzięki czemu pisarka budzi ogromną sympatią i wywołuje uśmiech na twarzy, a często i głośny śmiech. Bywały też momenty nieco gorsze. Prawdopodobnie były to zabiegi celowe, ale jak dla mnie, niektóre zdania były tak skonstruowane, że trudno było mi zrozumieć dlaczego akurat tak?

„Teraz bowiem tworzysz jutro, a jutro będziesz tworzyć pojutrze. Ale żeby stworzyć pojutrze musisz przeżyć dzisiaj. Bo dzisiaj możesz się dowiedzieć, czego możesz chcieć jutro i tylko wtedy stworzysz dobre dla siebie pojutrze” [2]

Pisarka porusza rożne tematy, omawia znaczenie tolerancji, która zazwyczaj ma podłoże emocjonalne i niekoniecznie jest czymś dobrym. Czytelnik cały czas jest utwierdzany w tym, że wszystko zależy od decyzji jakie sam podejmuje. Pani Krause, na dosyć przejrzystych przykładach udowadnia, że tolerancja nie znaczy nic innego jak odwrócenie wzroku od tego, co nas drażni, denerwuje i jest niezrozumiałe. Czytelnik z takim stanem rzeczy może się nie zgadzać, może wręcz czuć się oburzony. Wiem sama po sobie, ponieważ na samy wstępie miałam problem z przyswojeniem tego, co autorka próbuje przekazać. Zdarzało mi się nawet pomyśleć -> Co ta kobieta sobie wyobraża?!