Teresa Jagiełło - Unosić się do marzeń

Po traumatycznych przeżyciach z poprzednią książką z wielką obawą podchodziłam do kolejnej pozycji. Na szczęście Teresa Jagiełło i jej wiersze z tomu "Unosić się do marzeń" ukoiły moje zszargane nerwy i pozwoliły cieszyć się dobrą prozą przez kilka godzin.

Tworząca niegdyś pod pseudonimem Tamiss Pani Teresa wreszcie uraczyła czytelników wersją papierową w której zostały zawarte jednej z jej najlepszych wierszy. Nie jestem fanką poezji, nie przepadam za taką formą literacką, jednak nie żałuję, że poświęciłam tej książce swój czas.

Wiele utworów z tomika posiada narrację w postaci mężczyzny. Nie powiem, byłam bardzo zdziwiona. Jednak była to przemyślana decyzja autorki. Dzięki temu mogą oni zrozumieć nasz świat, spojrzeć na wszystko naszymi oczami, jednym słowem: poczuć się jak my. Wiersze Teresy są swoistym rodzajem terapii duszy i umysłu. Podczas czytania jej twórczości nie raz uśmiechałam się, uroniłam łzę czy zamyśliłam nad tym jak wygląda moje życie i jak może wyglądać dalej. Jesteśmy kowalami własnego losu, od nas zależy czy spełnimy swoje marzenia czy pozwolimy im umrzeć.

"Unosić się do marzeń" to zbiór poezji który jak najbardziej jest wart uwagi. Polka, która pisała do szuflady wychodzi z cienia i raczy nas swoimi spostrzeżeniami. I nam radzi tak samo. Zebrać się w sobie i sięgać po to czego pragniemy. "Spełniajcie marzenia. Nie bójcie się." - mówi do czytelnika. Mam nadzieję, że to nie ostatnie spotkanie z jej twórczością. Polecam serdecznie.

"Nawet nie marzyłam ,
O takim spojrzeniu,
Ani o uśmiechu,
Co serce ukoi,
Może kiedyś dłonie
W uścisku się splotą,
Radość znów zabłyśnie
W smutnym sercu moim…"

www.larysa-recenzuje.blogspot.com