Bajki, bajki, bajki...?

Zazwyczaj jest tak, że gdy nastawiam się pozytywnie do książki, którą dopiero mam przeczytać (a po opisie wydaje się być świetna), okazuje się ona totalnym nieporozumieniem. Do Pozwól, że ci opowiem… bajki, które nauczyły mnie, jak żyć podeszłam sceptycznie, mimo że uwielbiam wszelkie bajki i baśnie (te prawdziwe nie są przecież dla dzieci). W zasadzie nie wiem, skąd się brał mój sceptycyzm. Może dlatego, że nazwisko autora niewiele mi mówiło, a gdy czegoś lub kogoś nie znamy zawsze mamy w sobie dozę nieufności. W każdym razie, jak się okazało, mój sceptycyzm był bezzasadny. Lektura książki argentyńskiego pisarza Jorge’a Bucaya była czystą przyjemnością.
Pochłania się ją błyskawicznie, co nie znaczy, że jest to pozycja, która niczego do naszego życia nie wnosi. Można by rzecz, że jest to książka lekka, łatwa i przyjemna, ale… nie do końca tak jest.
Głównym bohaterem jest Demián, który przychodzi po pomoc do nietypowego psychoterapeuty, gdyż ten leczy bajkami. Demián jest zagubiony, nie potrafi zrozumieć pewnych rzeczy, które dzieją się w jego – ale nie tylko w jego, lecz także i w naszym – życiu. Bo Demián to postać, z którą możemy się identyfikować. Z pomocą przychodzi mu więc Jorge – psychoterapeuta i autor zarazem. Problemy Demiána to tylko tło, pretekst do opowiedzenia kolejnej bajki, która więcej wyraża niż filozoficzne dysputy, często tak drażniące czytelnika. Część bajek autor wymyślił sam, część jest zainspirowana innymi bajkami, a nawet przysłowiami (na końcu są podane źródła wszystkich historii, co również jest zaletą tej książki).
Pozwól, że ci opowiem… to zbiór historii, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Niektóre były mi już znane, ale niektóre były zupełnie nowe. I w dodatku były tak mądre i głębokie, że musiałam na chwilę przerywać lekturę, by jeszcze raz w myślach przeżyć daną historię i zastanowić się nad jej sensem.
Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę, przeczytać te bajki i zadumać się nad nimi. Gorąco polecam!