A jeśli ciernie

„A jeśli ciernie” to trzecia części historii o rodzeństwie Dollangangerów. Tym razem historię opowiadają na przemian dziesięcioletni Bart i czternastoletni Jory. Tylko w epilogu pojawia się sama Cathy. „Kwiaty na poddaszu” bardzo mi się podobały, gorzej już było z drugą częścią. A jak wypada trójka?

Cathy i Chris wiodą z pozoru szczęśliwe życie razem z dziećmi. Bart i Jory to przyrodnie rodzeństwo, gdyż każdy z nich ma innego ojca. Chłopcy bardzo się od siebie różnią. Jory to przystojny i utalentowany tancerz, a Bart to zupełne jego przeciwieństwo: ciągle się potyka, coś rozlewa i tłucze oraz nie wyróżnia się zbytnio urodą. Chłopiec przez to czuje się gorszy i ma niższą samoocenę. Więc, gdy pojawia się nowa sąsiadka, która twierdzi, że go kocha, oraz jej lokaj, który opowiada mu przeróżne dziwne historie, Bart przy nich odnajduje swoje miejsce na świecie. W historii rodziny pojawiają się niespójności. Jory i Bart zaczynają coś podejrzewać. Kim jest tajemnicza kobieta, która wprowadza się obok posiadłości rodziny? Na jaw wychodzą tajemnice skrywane od lat.

Ta część wypada troszeczkę lepiej od „Płatków na wietrze”, ale nadal nie dobija do poziomu pierwszej. Miałam wrażenie, że jest ona bardzo schematyczna i brakuje jej tego zaskoczenia oraz napięcia, które pojawiają się w „Kwiatach na poddaszu”. Najbardziej przerażały mnie momenty w których widzimy zachodzącą zmianę Barta: ze słodkiego i niewinnego dziesięciolatka przeistacza się w przerażającego chłopca. Autorka świetnie ukazała jak łatwo można manipulować dzieckiem i jak silna jest potęga słowa.

Moja ocena: 4/6

Źródło: http://magiczneksiazki.blogspot.com/