W obronie magii i zaczarowanego międzyświata

„Studnia wieczności” to ostatnia, najobszerniejsza (760 stron) część trylogii „Magiczny Krąg”, którą śmiało można by określić mianem „wiktoriańskiego Harry’ego Pottera”.

Mija trochę czasu, od kiedy Gemma Doyle uwięziła złowrogą Kirke w studni wieczności. Wydawać by się mogło, że wszystko wróciło do normy i międzyświat jest bezpieczny. W Akademii Spence dziewczęta są przygotowywane do zbliżającego się sezonu. W maju mają również zadebiutować w towarzystwie i stanąć przed obliczem samej królowej Wiktorii. Gemma ma wrażenie, że to będzie najtrudniejszy egzamin w jej życiu – egzamin, po którym albo okryje się hańbą, albo stanie się prawdziwą kobietą.
Jednak okazuje się, że koszmar wcale się nie skończył. Gemmę bowiem męczą sny i wizje, w których widzi tajemniczą damę w lawendowej sukni. Owa dama okazuje się być asystentką znanego iluzjonisty i w jednej z wizji pisze na tabliczce „Drzewo Wszystkich Dusz Żyje. Prawdę odnajdziesz w Kluczu”. Te zagadkowe zdania coraz bardziej intrygują Gemmę, która wraz ze swoimi przyjaciółkami, Felicity i Ann, próbuje odnaleźć owe tajemnicze drzewo w międzyświecie.
Tymczasem w prawdziwym świecie dzieją się dziwne rzeczy – ludzie zaczynają znikać bez wieści. A Wschodnie Skrzydło szkoły, spalone przed dwudziestoma pięcioma laty, nagle zostaje odbudowane. Po lasach kręcą się niespokojni Cyganie.
W międzyświecie wcale nie jest lepiej – wybucha bunt ze strony leśnego ludu, który coraz bardziej pragnie udziału w magii. Ginie Kreostus, jeden z centaurów, i leśny lud oskarża o to rasę Niedotykalnych. Jednak okazuje się, że zrobiła to zmiennokształtna Neela, członkini leśnego ludu, chcąc w ten sposób dać powód do wszczęcia wojny.
Gemma jest coraz bardziej zaniepokojona. Często widzi Amara, brata Kartika, który ostrzega ją tajemniczymi słowami: „Strzeż się majowych narodzin”. Kiedy dziewczyna w końcu odnajduje Drzewo Wszystkich Dusz, okazuje się, że jest w nim związana dusza Eugenii Spence, założycielki Akademii i najpotężniejszej członkini Zakonu. Która okazuje się zupełnie inna, niż Gemma sądziła…
Intrygi mieszają się tutaj ze zdradami. Niektórzy okazują się być innymi osobami. Felicity coraz bardziej pragnie zostać na zawsze w międzyświecie, wraz z Pippą, w której rośnie moc i która uważa się za wybrankę losu. Kirke zaś, ku wielkiemu zdziwieniu, okazuje się być dobra i pomaga Gemmie odszukać tajemniczy sztylet, który przed laty ukradła Wilhelmina Wyatt – kobieta w lawendowej sukni, siostrzenica Eugenii Spence.
Zakon i Rakshana łączą siły w obliczu straszliwej zdrady Eugenii Spence. A tymczasem między Gemmą a Kartikiem rodzi się coraz głębsze uczucie.
Stworzenia z mrocznej Krainy Zimy przedostają się do realnego świata pod wodzą Amara. Teraz zarówno na terenie Akademii jak i w międzyświecie trwają krwawe walki. Gemma i jej przyjaciele muszą odnaleźć Drzewo Wszystkich Dusz i je wyciąć. Lecz kiedy to zostaje zrobione, drzewo pochłania Kartika, który staje się jego częścią.
Trylogia kończy się wyjazdem Gemmy do Ameryki i jej snem o Kartiku, który znika we mgle.


Uważam, że ostatnia część „Magicznego Kręgu” jest najciekawsza i bardzo, ale to bardzo wciągająca. Wprost nie mogłam się oderwać od lektury ani na sekundę. Na końcu jak zwykle się popłakałam, nie tylko dlatego, że smutno się kończy, ale dlatego też, że w ogóle się kończy. Trudno mi było rozstać się z buntowniczą Gemmą i jej przyjaciółmi.
Swoją drogą, podobno całą trylogią zainteresowały się wytwórnie filmowe… Ciekawe, czy powstaną ekranizacje wszystkich trzech części. Jeśli tak, to koniecznie muszę się wybrać na nie do kina
Ogólnie mówiąc, bardzo gorąco polecam całą trylogię („Mroczny sekret”, „Zbuntowane anioły”, „Studnia wieczności”) wszystkim fanom Harry’ego Pottera i magii oraz tym, którzy kochają marzyć To naprawdę wspaniała przygoda i niezapomniane wrażenia