Zdradzona.

P.C.Cast oraz Kristin Cast są autorkami popularnej młodzieżowej serii Dom Nocy. W Polsce wydano do tej pory 9 części tego cyklu. Autorki są rodziną, a mianowicie, P.C. Cast jest mamą Kristin.
Druga część przygód wampirzej adeptki Zoey Redbird nadal toczą się w szkole wampirów, w Domu Nocy. Nastolatka ma wszystko to czego jej potrzeba. Otoczona jest wiernymi przyjaciółmi, jej życie szkolne rozwija się w jak najlepszym kierunku, notabene została przewodniczącą Cór Ciemności za sprawą siły jaką posiada oraz ciągle rozwijającym się tatuażom. Zoey czuje się fantastycznie, wszystko idzie po jej myśli, ma nawet chłopaka, który jest niesamowicie przystojny, i co najważniejsze kocha go z wzajemnością. Jednakże nad związkiem głównej bohaterki pojawiają się ciemne chmury, co równa się z pojawieniem innego osobnika płci męskiej, równie zniewalającego. Zoey jest rozdarta.
Dodatkowo w szkole także pojawiają się problemy. Na zewnątrz, tzn. poza granicami szkoły, giną uczniowie liceum. W wampirzym oraz ludzkim świecie panuje zamieszanie. Z czasem najbliższym Zoey z ludzkiego świata grozi niebezpieczeństwo. Bohaterka zrozumiała, że jej moce oraz pozycja w Domu Nocy są przyczyną problemów, które spadły na jej bliskich.
Ciosem dla Zoey jest zachowanie Neferet. Zrobiła rzecz, która jest niewybaczalna. Dodatkowo przeszła na tzw. ciemną stronę mocy. Miły zaskoczeniem jest natomiast Afrodyta, która z negatywnej postaci przeobraziła się w pozytywną i bardzo ciekawą postać.
Pomimo tych problemów, Zoey nadal pozostaje w niezdrowej sytuacji z dwoma mężczyznami. Nie wie, z którym chce być, kogo wybrać. Dylematy miłosne wraz z niebezpieczeństwem zagrażającym jej bliskim tworzą mieszkankę wybuchową, którą ciężko „strawić”.
Autorki w tej części bardzo mnie zawiodły. Książkę ciężko się czyta, akcja jest nudna i flegmatyczna. Bohaterowie, a zwłaszcza Zoey jest niesamowicie irytująca. W głównej bohaterce najbardziej denerwowało mnie jej niezdecydowanie, flegmatyzm, infantylne zachowanie. Sytuację pogarszał Heath, chłopak Zoey z wcześniejszego życia, który był równie infantylny jak główna bohaterka. Jedyną pozytywną osobą, którą dostrzegałam w tej części to Damien, przyjaciel Zoey, który jest świetny !
Moje odczucia do Zdradzonej są bardzo mieszane, jednakże niestety muszę stwierdzić, że przeważają negatywne. Uważam, że książka byłabym o wiele lepsza, gdyby autorki bardziej wzbogaciły słownictwo, bardziej rozwinęły wątek Damiena i wreszcie, gdyby Zoey była mniej irytująca i bardziej „rozgarnięta” oraz zdecydowana. Jedynymi plusami tej książki jest dwójka bohaterów: Afrodyta oraz Damien. Jest to typowe czytadło dla kogoś kto potrzebuję tzw. „odmóżdzenia”. Ostatnio zauważyłam, że w większości serii drugie tomy są słabsze. Nie wiem, czy to tylko moje odczucia, czy Wasze są takie same?
Mam nadzieję, że kolejne części będą bardziej interesujące i mniej irytujące. Nie zamierzam przekreślić całej serii ze względu na słabą jedną część. Przecież reszta może okazać się ciekawa. Niestety tą część oceniam bardzo słabo.