Komedyja wieków minionych

Zacznijmy od tego, że książka jest naprawdę fajna i wciąga czytelnika w opowiedzianą w niej historię od samego początku. Z drugiej jednak strony nie do końca wiem o czym jest ta historia. Skupia się ona na tylu wątkach, że nie wiadomo nawet czy jest w niej jakiś wątek główny, a jeśli nawet to który. Wszystko to jednak na sam koniec zgrywa się wręcz idealnie.

Nograd to niezwykle nudne miejsce, w którym największym przewinieniem jest naplucie do fontanny. Nic dziwnego więc, że pośród bohaterów tej komedii, a zarazem mieszkańców znaleźć można głodnych przygód i nowych wyzwań byłego maga Melmira i jego przyjaciela, złodziejaszka Lentaka. Ci oto dwaj staruszkowie postanawiają urozmaicić swoje dni, które notabene spędzają na ławeczce lub w karczmie, o małe włamanie do domu pewnego kupca.

Innym ważnym bohaterem jest bogobój Kumar, który ubolewając nad tym dlaczego tak mało mieszkańców słucha jego kazań wpada na kolejny genialny pomysł. Postanawia on płacić świacidła ludziom, którzy będą uczestniczyć w kazaniu, jedyny problemem jest to, że skarbiec zakonu świeci pustkami i w tym momencie pojawia się postać rozbójnika Rotupala.

Książka zawiera także wątek romantycznej miłości Aliwi i Alforda . A i jest jeszcze ożywieniec czyli stary król wskrzeszony przez Aliwię. No i oczywiście paleta innych barwnych bohaterów.

"Komedyja wieków minionych" stanowi świetny przykład komizmu sytuacyjnego i słownego. Język jest połączeniem zarówno języka współczesnego jak i średniowiecznego. Sytuacje natomiast można odczytywać nie tylko jako realia tamtych czasów, ale również czasów współczesnych.

Plusem jest także piękna okładka, która przykuwa uwagę i zachęca do zapoznania się z treścią.

Książkę polecam wszystkim, którzy cenią sobie dobry humor. Moja ocena to 8/10, a za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Erica

mundo-de-libro.blogspot.com