Nie tylko na jesienne wieczory

Jesienne Ognie są debiutem Walerii Komarowa. I to jakim! Książka wciąga od pierwszych do ostatnich stron. Jako jedna z nielicznych należy do listy moich ulubionych książek.

Cała historia toczy się wokół Rey. Jest ona feyrem w ludzkiej postaci. Jest również ostatnią nadzieją na ocalenie tego świata. Jednak najbardziej zaprząta ją Łowiec który pragnie ją zabić nie bacząc na konsekwencje. Mag chce za wszelką cene zgładzić Rey – jego byłą nażyczoną, która nadal go kocha.

Opis wyszedł mi jak denne romansidło, wybaczcie! Książka to typowe fantasy z domieszką romansu, nie na odwrót. Jesteśmy w zupełnie innym wszechświecie. Są tu feyry, elfy, kotołaki i magowie. Nasza główna bohaterka należy do pierwszej kategorii. Jest Księżniką Jesiennych Ogini. Uwielbiam Rey, jest niezwykle cyniczna, ale jej uwagi pomimo, że zabawne dają sporo do myślenia. Jest osobą na pozór chłodną i nieprzystępną... wewnątrz natomiast.... jest walka pomiędzy ciepłem a chłodem. Natomiast Łowiec ma na imię Kessar. Pomimo całej swojej małobystrości jest inteligentnym i bardzo dobrym magiem wiatru. Z jednej strony kocha Rey, z drugiej nienawidzi. Jest jeszcze wiele innych mniej ważnych postaci. Pożogar – feyr, podróżujący wraz z Księżniczką. Akir – zwierzołak o nieco niefrasobliwym usposobieniu, Anni – ludzka księżniczka niezwykle głupia, młoda i uparta oraz wiele, wiele więcej.

Polecam piekielnie gorąco miłośnikom fantasy i walko na froncie Ład-Chaos; Dobro- Zło. Książka nie zanudza, a akcja nawet gdy zwalnia, oszałamia!


[ wkrótce na blogu :] - http://tomiszcze.blog.onet.pl