Po pogrzebie.

Akcja książki Po pogrzebie rozpoczyna się od przedstawienia głównych bohaterów przez służącego Lanscombe’a, który pracował w rezydencji „Enderby Hall”. Właścicielem posiadłości był Richard Abernethie. Akcja książki rozpoczyna się także od bardzo ważnej sytuacji – pogrzebu Richarda Abernethie. Zmarł on nagle pomimo tego, że wyglądał na zdrowego i silnego mężczyznę. Do posiadłości „Enderby Hall” przyjechała najbliższa rodzina zmarłego. Nie utrzymywali z nieboszczykiem bliskich kontaktów, więc nie wydawali się smutni z powodu jego śmierci. Na pogrzebie pojawili się: Helen (bratowa Richarda, żona Leo), Rex Crossfield (szwagier Richarda, mąż Laury) wraz z synem Georgem, Maude (bratowa, żona Tima), bratanica Susan wraz z mężem Gregorym Banksem oraz siostrzenica Rosamund wraz z mężem Michaelem Shane. Pojawiła się także sympatyczna i jakże niezdarna siostra zmarłego, Cora. Był także pan Entwhistle, wykonawca testamentu pana Richarda.
Richard Abernethie posiadał ogromny majątek. Postanowił on podzielić go równo pomiędzy przybyłych, lecz Helen i Cora otrzymały dożywotnią rentę. Po odczytaniu testamentu wydarzyło się coś nieoczekiwanego. Cora, siostra Richarda wypowiedziała zaskakujące zdanie:

" „ -Doprawdy, Coro – powiedział prawnik – chyba nie wiem, co masz na myśli.
Cora Lansquenet zdziwiona spojrzała na otaczającą ją rodzinę.
- To, że on został zamordowany, czyż nie? – odparła.”*" - Autor

Po wypowiedzeniu tych słów w pokoju najpierw zapanowała cisza natomiast później zgromadzenie wydali swoje okrzyki zdumienia. Po tym wydarzeniu część z osób biorących udział w pogrzebie wyjechała z „Enderby Hall”, a część została. Wieczorem następnego dnia pan Entwhistle dostał zaskakujący telefon. Dzwonił James Parrot ze spółki Bollard, Entwhistle, Entwhistle i Bollard, informując, że otrzymał telefon z policji z miejscowości St. Mary. Dotyczył on zamordowania Cory Lansquenet. Pan Entwhistle był w szoku. Zwłoki znalazła pani Gilchrist, kobieta, która mieszkała z Corą. Pan Entwhistle udał się do St. Mary w imieniu Timothiego Abernethiego. Musiał dowiedzieć się, co się stało z Corą. Kolejnym zadaniem pana Entwhistle było bezpośrednie powiadomienie wszystkie osoby wymienione w testamencie o śmierci Cory Lansquenet.
Według pana Entwhistle śmierć pana Richarda była bardzo tajemnicza, a dodatkowo aluzja Cory. Morderstwo pani Lansquenet było także zaskakujące. Prawnik postanowił udać się do swojego znajomego, wspaniałego i inteligentnego belgijskiego detektywa Herkulesa Poirota. Przedstawił mu zakres sytuacji natomiast Poirot postanowił rozwikłać zagadkę.
Od tego momentu akcja rozwija się pojawiają się nowe fakty, ale także nowe zagadki do rozwikłania. Herkules Poirot, znany ze swojej tajemniczości, nie mówi nikomu o swoich domysłach. Postępuje konsekwentnie dowiadując się wielu ciekawych rzeczy o bohaterach, którzy z pewnością chcieliby, aby zostały one w ukryciu i nikt się o nich nie dowiedział.
Z każdą przeczytaną książką Agaty Christie, w której bohaterem jest detektyw Poirot, jestem jeszcze bardziej zaskakiwana. Belgijski detektyw jest coraz bardziej lubiany przeze mnie. Zaskakuje mnie swoją bystrością, inteligencją oraz humorem.
Bohaterowie powieści Po pogrzebie są tajemniczy. Wszyscy są podejrzani, gdyż każdy z nich zyskuje na śmierci Richarda oraz Cory. Jeden potrzebował pilnie pieniędzy na spłacenie długów, drugi na rozkręcenie biznesu. Inny natomiast na wygodniejsze życie. Każdy, zdaje się, że ma żelazne alibi. Jednakże Poirot ukazuje luki w ich alibi. Wprowadza ich w zakłopotanie i doprowadza do zwierzeń, dzięki czemu łatwiej jest mu dojść prawdy.
Zakończenie, czyli rozwiązanie zagadki, jest, jak to w każdej książce Christie, niespodziewane, zaskakujące. Osoby, które podejrzewaliśmy o zbrodnię są niewinne. Pojawiają się zaskakujące fakty, których nie domyślilibyśmy się bądź nie połączyliśmy z daną sprawą.
Bardzo lubię książki Christie nie zależnie od tego, czy w rolę detektywa wciela się panna Marple, czy jest to wesoły belgijski detektyw Herkules Poirot. Zaskakują mnie i zmuszają do logicznego myślenia uruchamiając szare komórki. Oczywiście nigdy nie udało mi się dojść, kto tak naprawdę jest winnym, nie mniej mam zawsze wiele zabawy z danym kryminałem oraz wiele mile spędzonych chwil.
*str. 20

http://recensione-libretto.blogspot.com/2012/05/agata-chriti...