Historia z pomysłem, ale...

Jako miłośniczka fantasy, która przeczytała w życiu już naprawdę wiele oraz sama pisze opowiadania w podobnych klimatach, ze smutkiem stwierdzam, iż ta książka była taka... średnia. Po opisie bardzo mnie zainteresowała i ucieszyłam się, kiedy dostałam obie części w prezencie, ale czytałam to tak, jak oglądałam serial Kingdom na Netfliksie - bez wciągnięcia, bez pomyślunku, bez skupienia i zrozumienia, bez emocji. Może przez to, że właśnie przeczytałam już naprawdę dużo podobnych książek. Nie rozumiem wszechobecnych zachwytów nad nią zarówno polskich czytelników jak i zagranicznych na booktoku (czy jak to się nazywa). Przede wszystkim najbardziej przeszkadza mi masa literówek i innych błędów w tekście... Ja nie wiem, Polacy coraz gorzej tłumaczą książki, przez co, mimo że język angielski jest ubogi w zasób słów i ich kwiecistość, to zaczynam poważnie rozważać czytanie książek po angielsku - tam zapewne aż tak się nie odczuwa różnych błędów czy powtórzeń słów. A tak miałam wrażenie, że napisało to dziecko albo nastolatka (przez to tłumaczenie z błędami właśnie)... Daję tej książce 3 gwiazdki tylko dlatego, że sam pomysł na magiczne karty tarota jest ciekawy i intrygujący. I mam nadzieję, że w drugiej części nie będzie tylu byków, co tutaj.