Jak przejąć imperium?

Podobnie jak nie zachwycił mnie pierwszy tom kronik, tak i "Mesjasz Diuny" okazał się na tyle epicko rozbudowany, że moje zainteresowanie powieścią zagubiło się w gąszczu długaśnych i szczegółowych opisów.
Długie sceny wraz z bardzo wolno rozwijającą się akcją skutecznie mnie zniechęcały, utrudniając autorowi wprowadzenie napięcia.

Frank Herbert stworzył jednakże kompletny, bogaty, inspirujący świat si-fi, z mnóstwem oryginalnych nazw określających to sobie wyobraził.
W tej rzeczywistości życie znaczy tyle co nic, zarówno dla fanatycznego wyznania Bene Gesserit, jak i tych co zawiązali spisek przeciwko Paulowi Atrydzie. Liczy się jedynie władza, potęga stara jak świat.

Postacie nawet te nie w pełni człekokształtne posiadają bardzo ludzkie cechy, łatwo jest się z nimi utożsamić, przejąć ich losem, pokochać lub znienawidzić.
Wyszukany styl prowadzenia pióra, pozwala nadać scenom klimat.
Liczne określenia wprowadzone do świata si-fi przez autora Kronik Diuny, sprawiają że powieść jest intelektualnym wyzwaniem oraz że czyta się ją wolno.

Reasumując. Mimo zastrzeżeń polecam, stawiam mocne 7/10.