Pozorna prostota

"Koniec i początek" to wspaniały, lekki a jednocześnie głęboki, jeden z najbardziej filozoficznych i autoironicznych tomików poezji polskiej noblistki. Wydany w 1993 roku, czyli na trzy lata przed przyznaniem Jej najważniejszej nagrody literackiej na świecie.

Utwory charakteryzuje pozorna prostota.
Poetka nie zamęcza nas trudnym do rozszyfrowania przeintelektualizowaniem, starając się w jak najprzystępniejszy ale poetyczny sposób ująć prawdy ponadczasowe i uniwersalne.
Bawi się z czytelniczkami i czytelnikami układając lirykę z przymrużeniem oka oraz ogromną rezerwą. Z łatwością przychodzi jej przyznanie się do własnej niewiedzy, co podziwiam.

Jej kunszt sprawił że należy do najpoczytniejszych polskich poetek, a nieśmiertelne utwory przechodzą obecnie swój renesans.

W wierszach skupia się na opisie: roli przypadku, w kreowaniu naszego losu; zmian zachodzących na świecie gdzie jedna drobny czynnik wpływa na całość; śmierci; naszej pamięci; natury snów; miłości.

Piękno liryka czerpie z opisu natury i uczuć.

Zdecydowanie polecam ten wyśmienity tomik, stawiając 9/10.