„Oko Anioła” i „Czar Indianina”

Twórczość Pawła Janiszewskiego jest mi bardzo dobrze znana. Od momentu poznania gatunku literatury dla dzieci, młodzieży oraz kryminały, z którymi się dzielnie zmierzył, to stwierdziłam, że jest to pisarz, który ma niezwykłe możliwości do dzielenia się swoją pisarską pomysłowością z czytelnikami, pragnącymi nieco mocniej zgłębić tajemnicę ukrywającą się pod osłoną tego, co jak on spostrzega współczesny świat i co będzie dla nich przydatnego i do jakiego gatunku literackiego będą mogli ponownie powrócić.

Dzięki przeczytaniu wcześniejszych siedmiu książek Pana Pawła Janiszewskiego można dokonać oceny jego dotychczasowej twórczości i analiz czym on się kieruje, konstruując występujących w nich głównych bohaterów oraz drugoplanowych, a przede wszystkim nabiera się chęci do zaprzyjaźnienia się z nim. To pomaga lepiej poniekąd zrozumieć płynący od nich przekaz niezależnie od tego, co miał, na myśli kreując bohaterów mających cechy charakteru pozytywne, jak i te negatywne.

Tym razem chciałam zobaczyć jego twórczość w innej odsłonie, której nie każdy jest sympatykiem. Myślę, że znajdzie odbiorca, który to doceni, że Paweł Janiszewski napisał je w okresie, kiedy czasu mu na to pozwalał i wówczas jak oceniał współczesny istniejący bez technologii, czy był on łatwiejszy, trudniejszy, a może było jednak to coś, o czym nie wiemy tak dużo, a dzięki poezji odkryjemy to na nowo zamieszczone w tomiku pt. ''Oko Anioła'' i ''Czar Indianina''.

Byłam nastawiona z takim pozytywnym podejściem, że dostrzegę w nich coś niezwykłego, pięknego, oczywistego, z czasem intymnego wyrażającego osobiste refleksje po tym, co miał okazję przeżyć lub nie.

Czytając wiersze Pawła Janiszewskiego zamieszczone w tomiku pt. ''Oko Anioła'' i ''Czar Indianina'' odczuwam, że ich treść nic nie straciła na wartości.

Składa się on z 2 tomów: ''Oko Anioła'' i ''Czar Indianina''.

Podoba się mi również to, że autor wychwytuje to, co niewidzialne dla oka, a szczególnie w poezji.

Pisząc, wiersze należy je tak, aby czytelnik je zrozumiał i mógł do nich powracać niezależnie od tego, w jakiej znajduje się życiowej sytuacji.

Nie jestem w stanie stwierdzić, który z tomów podoba mi się najbardziej, ale powiem jedno, że z miłą chęcią przeczytam nowe wiersze Pawła Janiszewskiego, które powodują to, że chce z nimi pozostać na dłużej i zrozumieć ich treść.

Jednym słowem czytane wiersze wpadły mi w tytułowe ''Oko Anioła'' i ''Czar Indianina''.

Warto przeczytać te wiersze.