Rozsypane życie

Życie niesie ze sobą ogromny bagaż doświadczeń. Czasem tych złych czasem tych dobrych..ale to od nas samych zależy w którą stronę postanowimy pójść i jakie wspomnienia zapiszą się w naszej pamięci.


Z czym Wam się kojarzy konfetti? Dla mnie jest to z reguły zabawa, sylwester , coś nowego. Jednak dla niektórych może być to symbol rozsypanego i nieułożonego dotąd życia. Trudne chwile, traumatyczne wspomnienia a także los mogą powodować że nie zawsze życie wygląda tak jakbyśmy tego chcieli.
Życie naszej głównej bohaterki Mony właśnie takie było. Na pierwszy rzut oka zwyczajne, wręcz pospolite. Niestety z czasem okazuje się że pod płaszczem dnia codziennego czyhają na nią wspomnienia, traumatyczne przeżycia a także złe relacje z bliskimi.

Patrząc na tą książkę i czytając jej opis nie bardzo wiedziałam czego mogę się spodziewać. Myślałam że będzie to książka która będzie mocno oddziaływać na psychikę zarazem pozostawiająca bo sobie wiele refleksji.
Refleksje zostały jednak to sama sobie je wysnuwałam, nie robiła tego ani autorka ani główna bohaterka.
Patrząc na Mone czyli główną bohaterkę początkowo ją polubiłam. Niestety z czasem zaczęła mnie trochę irytować. Wydawało mi się że przeżycia jakie nam funduje na nią nie wpływają wcale. Brakowało mi jej emocji, czy nawet analizy tego co ją spotkało.
Akcja toczyła się bardzo szybko i to nawet za szybko! Autorka posiadała wiele pomysłów które chciała wykorzystać w tej historii jednak ani jednego nie rozwinęła na tyle żeby na długo został w mojej pamięci a szkoda bo takowych było by wiele.
Mimo to książka miała w sobie coś co powodowało że chciałam ją czytać. Była realna, taka prawdziwa. Przedstawiała prawdopodobne życie każdej z nas - niekiedy niełatwe. Sposób przekazu historii również mi się podobał. Był prosty i przejrzysty. W związku z tym od książki nie można się było oderwać. Zakończenie przyszło nagle i sposób w jaki zakończyła się ta historia powoduje że już musiałabym czytać kolejną część. A więc pewne jest że czekam na kolejny tom