Dziewczyna lotnika

Iza i Janek tuż przed wojną postanawiają być razem, choć już ich rodzice przewidzieli im taką przyszłość dużo wcześniej. Z początku ona miała nadzieję, że los złączy ją z kimś innym, koniec końców stanęło na Jaśku, który pragnął zostać lotnikiem. Na początku września mieli wziąć ślub jednak wojna pokrzyżowała ich plany. Iza wiernie czekała na ukochanego i się doczekała, wzięli ślub, lecz on znów musiał udać się na wojnę. Oboje ciągle mieli nadzieję, że wszystko dobrze się skończy.

Iza wraz z małą córeczką musiała wiele poświecić by utrzymać się przy życiu. Los płata jej figla i by przeżyć musi związać się z oprawcą. Teraz już nie myśli tylko o sobie, musi zatroszczyć się również o córkę. To głównie dla niej postanawia przyjąć propozycje, mimo to ciągle ma nadzieje na powrót Jaśka.

Janek natomiast wraz z kolegami nie raz i nie dwa ryzykuje życie w walce z wrogiem. Coraz częściej dochodzą go słuchy, że jego rodzina zginęła na wojnie, lecz w nim tli się nadzieja, że Iza przeżyła. I tak za namową przyjaciela postanawia wrócić do Polski i odnaleźć ukochaną, jednak na jego drodze staje Rosjanin Michaił, który za wszelką cenę chce się go pozbyć.

Czy oboje głównych bohaterów zrobią wszystko by być razem? Czy lepiej byłoby zrezygnować z miłości i żyć bezpiecznie u boku Rosjanina? Ile jesteśmy wstanie poświecić dla miłości? Czy Iza i Janek jeszcze się spotkają?

Ostatnio przeczytałam dużo książek z wątkiem miłosnym podczas II Wojny Światowej. Jednak po tej lekturze mam mieszane uczucia.

Bohaterowie są wykreowani świetnie. Oboje znają się od małego i to nie tak, że od zawsze wiedzieli, że będą razem. Ona wcześniej miała nadzieje na związek z kimś innym, jednak przegrała walkę z powołaniem. On natomiast od zawsze chciał zostać lotnikiem i to był jego priorytet. Z początku nie chciał żadnego ślubu, bo i po co, jak kocha to poczeka (takie było jego założenie). Plusem tej książki jest również narracja, którą mamy okazje poznać z różnych perspektyw.

Historia i pomysł na powieść świetny, autorka ma lekkie pióro, co sprawia, że czyta się dosyć szybko. Jednak zabrakło mi emocji w tej książce, które sprawiłyby, że nie mogłabym się od niej oderwać. Kolejnym minusem jest też to, że wydarzenia nie są spisane chronologicznie. Miałam problem by to sobie jakoś poukładać, by się zorientować, kiedy co się dzieje. Wydaje mi się, że gdyby wszystko szło w kolejności znacznie ułatwiłoby to sprawę.

Jednak z racji, iż jest to debiut autorki, jestem wstanie przymknąć oko na niektóre kwestie. Tak też, zachęcam Was do zapoznania się z tą pozycją, może komuś z Was skradnie serce.