przeszłość za nami

Los stawia przed nami osoby które czegoś nas w życiu uczą. Od nas samych zależy czy tą naukę potraktujemy poważnie czy lekkomyślnie.

Uwielbiam ten moment kiedy kończę czytać książkę a z moich ust pada zdanie: jej fajna była ! Nie zdarza się to często jeśli chodzi o romanse bo niestety większość z nich utrzymuje się w podobnej fabułę, ale tutaj zostałam miło zaskoczona!
Ostatnią książka jaką czytałam od autorki była Stracona tożsamość i bardzo mi się podobała. Nie mniej jednak chyba Czekam w pokoju 206 przebiła poprzednią moją faworytkę
Fabuła jaką stworzyła autorka od razu przypadła mi do gustu. Nie było tutaj standardowego podziału na bogatego faceta i biedna szarą myszkę. Dostaliśmy dwie prawdziwe postaci, które pracowały w hotelu, ale także które miały swoje przeżycia i rozterki.
Michał - główny bohater od razu mi się spodobał była to realna postać, która zachowywała się w naturalny sposób, podejmowała decyzję takie jakie podejmujemy często my. Monika - jedna z także głównych bohaterek, nie zaskarbiła sobie mojej sympatii nawet na chwilę. Zakończenie książki także uzmysłowiło mi że tej kobiety się poprostu nie dało lubić. Ewa- bardzo miła postać, której rzucano kłody pod nogi, aby tylko ukazać ją w złym świetle. Była to także była partnerka Michała która zdradzając go, pozbawiła się możliwości pozostania "jego" kobietą.
Pomysł na książkę jaki miała autorka bardzo mi się podobał. Dotąd nie czytałam książki w której akcja rozgrywała by się w miejscu jakim jest hotel ale i wśród osób z jednej branży hotelarskiej. Bardzo podobało mi się to na co autorka zwróciła uwagę. Chodzi mi tutaj o pracę w hotelu, o zaangażowanie pracowników, traktowanie klientów ale także zaufanie poufności danych. Więc jak widzicie nie było tutaj tylko ckliwego romansu ale dobrze przemyślana fabuła. Historia jest tak naprawdę wielowątkowa. Zawierała w sobie odrobinę dramatu, który dodał książce pikanterii ale także spowodował że wątek miłosny nie był przesłodzony.
Co rusz coś się działo Wszelkie wydarzenia idealnie ze sobą współgrały dzięki czemu w książce nie można zaznac chaosu. Jedynie miałam uwagę pod koniec książki jeśli chodzi już o same wyznanie Pana Śliwińskiego. Ten wątek był trochę mało rozbudowany nie mniej jednak także trafny, wiele wyjaśniał. Całość dostarczyła mi wiele emocji, ale także sama historia podobała mi się na tyle że patrząc na nią oczyma wyobraźni, nie chciałam przestawać jej " oglądać". Skończyła się zdecydowanie za szybko troszkę przekleństw i " sprośnej " erotyki mnie odrobinę zniesmaczyło ale to tylko dlatego że nie lubię przeklinania w literaturze, natomiast to tylko moje zdanie. Nie mniej jednak całość była świetna ! Dlatego z całego serca polecam książkę a ja czekam na dalsze książki autorki