W pogoni za dalekim głosem

Dziwna historia. Ale bardzo piękna.

Kasama Tsuneo jest rzeczowym i odpowiedzialnym pracownikiem biura ds. imigracji. Pewnego dnia w trakcie akcji zatrzymania nielegalnie przebywających w Japonii Filipińczyków Kasama pod wpływem obezwładniającego, nieznanego mu odczucia puszcza wolno jednego z nich. Wkrótce kontaktuje się z nim tajemniczy głos, który przejmuje kontrolę nad życiem Japończyka. Od tej chwili Kasama funkcjonuje na granicy jawy i snu, nie odróżniając onirycznych widziadeł od rzeczywistego świata. Opowiada nieznajomej postaci skrywaną długo tajemnicę, sądząc, że jest ona powodem nawiązania tego dziwnego kontaktu. Kilka lat wcześniej Kasama przebywał w Stanach Zjednoczonych jako nielegalny imigrant...(merlin.pl)

“Spójrz na mnie proszę

to ja, równie samotny

- schyłek jesieni”

haiku które idealnie odzwierciedla uczucia Tsuneo a nieznajomy głos należy do kobiety, która równie samotna szuka bratniej duszy, obezwładnia go swoimi uczuciami, przy których jego własne okazują się nijakie: “Gęste jak smoła, głębokie emocje przechodzą przez mnie, ale nic nie zostaje. Tylko te moje śmieszne, nijakie, tandetne imitacje uczuć”. Bo “jest świat którego nie widzisz” słyszy Tsuneo.

Bardzo dla mnie metafizyczna książka, próba odnalezienia swojej własnej uczuciowej równowagi, zapomnienia o przeszłości, uporania się z tym co minęło, uporządkowania uczuć, a przede wszystkim odbezpieczenia karabinu z uczuciami, jeśli można tak powiedzieć.