Pobaw się ze mną

Małżeństwo Bauerów poznaje w szpitalu Janie, dziewczynkę po przejściach. Sami nie mogą doczekać się własnego potomstwa, dlatego postanawiają się biedaczką zaopiekować. Początek książki jest spokojny, aż się człowiek zastanawia, w którym miejscu pojawi się to napięcie charakterystyczne dla thrillerów. Nie bójcie się, przyjemnie będzie tylko do czasu.

Nie, to nie jest odpowiednia książka o opiece nad maltretowanym w przeszłości dzieckiem, tak samo jak "Szczęki" nie są filmem, z którego należałoby czerpać wiedzę o rekinach. Miałam takie wrażenie od początku i tylko utwierdziłam się w nim pod koniec. Z tego względu czułam pewien dyskomfort i ostatecznie wydaje mi się to trochę nie fair wobec osób, które autentycznie mają z takim tematem do czynienia. Autorka jednak sięgnęła po taki motyw i cóż, nie bez powodu często wykorzystuje się postać dziecka np. w horrorach. To zawsze jest szok, kiedy niewinny mały człowiek okazuje się być kimś zupełnie innym niż podejrzewaliśmy. Momentami było strasznie, przyznaję.

Jednak zamiast o Janie, więcej chcę napisać o jej nowych rodzicach. Od połowy książki jakby oboje stracili rozum, no co to miało być?! Wydarzenia zaczynają zmieniać się w show nieporadności życiowej, które ostatecznie wygrywa Chris. Nie mam pojęcia, jak on z tą swoją błyskotliwością zdobył tytuł doktora. Miłość do dziecka swoją drogą, ale w niektórych sytuacjach facet zachowywał się, jakby się z choinki urwał. Hannah również potrafiła doprowadzić mnie do wrzenia z irytacji, ale trochę łatwiej było mi ją zrozumieć. Imo, autorka trochę przesadziła i przestało to być dla mnie wiarygodne. I tak z łatwością doszliśmy do momentu, w którym jeden rodzic jest ślepy i głuchy, drugi nie wytrzymuje napięcia, a podopieczna wybucha niczym elektrownia w Czarnobylu.

Po czym następuje rozwiązanie i to dla mnie jedno wielkie "NIE". Nie, nie, nie zgadzam się na takie wytłumaczenie. To było pójście na łatwiznę.

Nie jest mi łatwo ocenić tę książkę. Z jednej strony to przerażająca i wstrząsająca historia, z drugiej im dalej w las, tym więcej zarzutów mogłabym wymieniać. Także niech będzie pół na pół, polecam sprawdzić samemu.