Czy warto być dobrym człowiekiem?

„Dobry człowiek” to trzecia część cyklu kryminalnego „Komisarz Zuzanna Nowacka”. Autor tu bardzo interesująco poprowadził akcję. Ciekawe są tu też postacie występujące w powieści. Główny bohater Sławek Kosior „wrobiony” przez przyjaciela trafia do więzienia. Traci wszystko – dwa lata wolności, żonę, pracę, mieszkanie i pieniądze. W więzieniu zaprzyjaźnia się z Wiesławem Gabrysiem, prostym, prymitywnym chłopakiem ze wsi. Początkowo Sławek budzi sympatię i współczucie. Wstręt budzi natomiast zdradziecka para - jego żona, pazerna kobieta bez skrupułów i przyjaciel. Nie dziwię się, że oszukany człowiek pała chęcią odwetu. W takiej sytuacji to zrozumiałe. Pierwsza zbrodnia jakoś nie budzi mojego oburzenia, chociaż i tu kara jest niewspółmierna do winy. Następne przestępstwa jednak zaczynają budzić odrazę i oburzenie. Trudno określić, czy takie postępowanie spowodowane jest poczuciem niezawinionej krzywdy, czy mściwością lub po prostu chęcią wygodniejszego ułożenia sobie życia. Autor zostawia to ocenie czytelnika. W książce jest sporo tzw. „mocnych” scen, zwłaszcza kiedy gangsterzy wkraczają do akcji. Dobrze, że moją ulubioną komisarz spotka wielkie szczęście – obecność ukochanego mężczyzny i oczekiwanie na dziecko. Zarówno czytelnik, jak i komisarz szukają odpowiedzi na pytanie co oznacza bycie „dobrym człowiekiem”? Czy warto? Czy prawdziwie „dobry człowiek” może się zmienić w złego człowieka? Co powoduje taką przemianę? Czy zawsze zło jest ukarane? Kto tu najwięcej zawinił? Żona i przyjaciel Kosiora, gang, który wykorzystywał ludzi, sędzia, adwokat lub policja? Może wszyscy złożyli się na te kiełkujące w spokojnym człowieku demony.