Poruszony do trzewi, przez Cervantesa naszych czasów.

"Miasto z mgły" to niestety ostatnia książka Carlosa Ruiza Zafóna. Żałuję że nie ma wśród nas tego niezwykłego twórcy.
Erudycja jaką się posługuje, łatwość tworzenia przedziwnych, pełnych życia obrazów, które tworzą niespotykany klimat są niepojęte.

Krótkie historie, napisane zwięźle lecz wcale nie zdawkowo, mocno przykuwają uwagę czytelnika i sycą każdym słowem. Podobnie jak XIX-wieczne nowele pozostawiają nas w zadumie, nad kondycją moralną człowieka.

Ten hiszpański a właściwie kataloński mistrz pióra znakomicie poradził sobie z formą krótką, poprzez żonglowanie gatunkami stworzył niepowtarzalną jakość.
Bardzo ujął mnie styl, pełen smutku ale i wrażliwości, delikatności i inteligencji. Autor zauważa zarówno ogrom zła i dobra na tym Bożym Świecie.
Na wzór klasyków w tym Dickensa ujmuje się za biednymi i wykluczonymi.

Na ten krótki, ponad dwustustronicowy zbiór składa się jedenaście opowiadań. A wszystkie prezentują bardzo wysoki poziom.

Od pierwszego spotkania przy "Cieniu Wiatru" bardzo ceniłem tego "Giganta Literatury", do teraz pełen jestem zachwytu. Tak już zostanie na zawsze, gdyż Cervantes naszych czasów, poruszał nas najdotkliwiej poprzez uczucia o jakich pisał, a jakich bardzo często się wstydzimy.