Przeszłość vs terażniejszość

Historia lubi się powtarzać... A jeśli się nie powtórzy to konsekwencje czynów z przeszłości będą się za nami ciągnąć całe życie. Odkrycie tajemnicy jest tuż, tuż...

Właśnie dzisiaj skończyłam czytać najnowszą powieść Marka Stelara - Skruchę. Autor zabrał mnie w niezwykłą podróż gdzie błądziłam pomiędzy teraźniejszością a przeszłością. Była to podróż niezwykła ! Pełna emocji, przemyśleń i niebezpiecznych wydarzeń.
Od pierwszych stron dałam się porwać w wir wydarzeń, które autor doskonale przemyślał! Dawno nie czytałam chyba tak dobrze dopracowanej książki tym bardziej że historia była bardzo realna !
Fabuła została osadzona w Nowym Warpnie oraz jego okolicach. To właśnie tam zostaje przydzielony "za karę" Dominik Przeworski. Już w tych początkowych opisach miejsca akcji wyczułam ciężki klimat, wręcz złowieszczy. Patrząc na to że społeczeństwo ciągle wspominało o klątwach jestem wręcz zachwycona tym jak autor oddał te opisy. Momentami widziałam obrazy jakie tworzyły się w mojej wyobraźni i wzbudzały one moją grozę.
Wracając do fabuły, autor podzielił ją na dwie strefy czasowe dzięki czemu mogłam obserwować teraźniejsze poczynania Aspiranta Przeworskiego, oraz być częścią historii która toczyła się w roku 1997 a jej następstwa miały miejsce we współczesności. Podobało mi się to, że autor pamiętał o różnego rodzaju różnicach czasowych związanych z wyposażeniem policji, dobierał słowa odpowiednio do tamtych czasów ale i zwrócił uwagę na problemy z jakimi borykali się ludzie w tamtych czasach.
Historia jaką otrzymujemy nie jest łatwa. Wymaga logicznego myślenia ale i stawiania różnych tez. Dlatego też tak lubię książki autora. Nie oddaje nam wszystkiego na tacy a pozwala nam na analizowanie historii i jej zrozumienie. Bardzo to lubię, gdyż widzę wtedy że autor szuka wspólnego języka z czytelnikiem.
Co do postaci było ich kilkanaście, natomiast każda z nich odgrywała kluczowe role czy to w teraźniejszych wydarzeniach czy w przeszłości. Jedyne co mnie zszokowało to chęć pomocy nowemu dzielnicowemu w rozgrzebywaniu Przeszłości. Główny bohater nie napotkał się raczej z problemem nabierania wody w usta przed ludność. Otrzymywał wszelkie informacje ale i sam logicznie je tłumaczył i analizował. Na pierwszy rzut oka mogłam stwierdzić że nie było to standardowe śledztwo. Miało ono w sobie wiele niewiadomych, ale i było prowadzone przez dzielnicowego ( choć tak naprawdę Dominik był kryminologiem). Całość utrzymywała mnie cały czas w napięciu szczególnie jeśli chodzi o historię utopienia się chłopców i dziewczynek gdzie faktycznie możemy zauważyć znamiona klątwy miejsca ! Ciarki na skórze pojawiły mi się nie raz, mimo to książkę czytało mi się bardzo dobrze. Uwielbiam pióro autora, jest zarazem proste ale i wymagające myślenia. Bardzo polecam książkę ! Jest rewelacyjna !