"Jeździec miedziany" można określić jako świetnie napisany, niezwykle realistyczny romans historyczny. Jednocześnie jest to ambitna literatura.
Autorka ma ogromny dar do malowania słowami scen, do przedstawiania uczuć Tatiany i Aleksandra w sposób przejmujący i prawdziwy.
Trudno oderwać się od tej trzymającej w napięciu, zwięźle napisanej ponad siedmiuset-stronicowej powieści.
Przeniosłem się więc do roku 1941 w Związku Radzieckim, najczęściej do Leningradu, dzisiejszego Sankt Petersburga. 22 Czerwca, Rzesza atakuje kraj Rad, który do wojny nie jest wcale przygotowany. Niemcy dysponują lepszymi czołgami, samolotami i taktyką. Natomiast w Związku mieszka więcej ludzi, produkują więc na szybko broń. Podczas gdy nieprzeszkoleni ochotnicy z karabinami na ramieniu albo i bez idą na front, ginąc od uzbrojonych po zęby żołnierzy Wermachtu.
Bohaterowie są świetnie naszkicowani a ich zachowania w pełni logiczne. Dialogi także należą do atutów tej powieści.
Zdecydowanie polecam tę przejmującą powieść. Stawiam zasłużone 6/6.
Wybucha II wojna. Siedemnastoletnia Tatiana błyskawicznie staje się dorosła. Podczas blokady Leningradu jest podporą dla całej rodziny. Wielką miłością do Aleksandra, młodego oficera, nie ma kiedy się nacieszyć. Gdy chłopak, skrywający politycznie niebezpieczną tajemnicę, nagle znika, Tatiana jest w ciąży i udaje się w głąb Rosji, by odnaleźć ukochanego.
[Świat Książki, 2007]
W serii:
1. Jeździ...
Ocena czytelników: 5.46 (głosów: 58)
Autor recenzji ocenił książkę na: 6.0