A dzieci skaczą...

Książka porusza trudny temat, jakim jest choroba u dzieci. Mowa tu o ADHD, nadpobudliwości, zespole Aspergera, autyzmie. Na pewno książka będzie ciekawa dla osób, które maja styczność z tymi chorobami, bądź same z siebie chcą poznać zdanie psychologa na ten temat.

Na początku książka była bardzo ciekawa, jednak im dalej czytałam tym bardziej zastanawiałam się czy to ta sama książka 🤔. Naprawdę w niektórych momentach myślałam, „Co ma piernik do wiatraka”.

Co ma homoseksualizm do wyżej wymienionych chorób? Tego nie udało mi się rozgryźć. Wiele jest powiedziane, ale nie jest nic podparte badaniami. Że niby wiele chorób u dzieci spowodowanych jest przez leki brane w ciąży, przez brak kontaktu z naturą. Czemu nie jest wspomniane jak alkohol i nikotyna szkodzi jeszcze nienarodzonemu dziecku?

Przyczyny pojawiania się u dzieci ADHD i autyzmu są moim zdaniem śmieszne: niska waga urodzeniowa, za duża waga urodzeniowa, ciężki poród, zbyt duży wysiłek dziecka przy porodzie, wywoływany poród, poród przez cesarskie cięcie, wiek matki i ojca, może jeszcze znieczulenie brane podczas porodu? W dzisiejszych czasach, mało która kobieta nie bierze znieczulenia, mało która kobieta nie ma podawanych leków na przyspieszenie akcji porodowej. Poród naturalny powoduje ogromny wysiłek dla dziecka natomiast poród przez cięcie cesarskie wywołuje szok, bo dziecko rodzi się zbyt szybko. Tak wiec z moich wniosków wychodzi na to, że to życie powoduje choroby u dzieci.

Spodziewałam się jakiś badań odnośnie ADHD, autyzmu, nadpobudliwości, a przeczytałam o przemyśleniach pani psycholog, które nawet nie są podparte badaniami.

Jedyne, co podobało mi się w tej książce to wypowiedzi innych psycholożek. Pokazuje to jak wiek i doświadczenie wpływa na rozumowanie niektórych przypadków. Wypowiedzi młodych psycholożek a tych starszych z długoletnim doświadczeniem znacznie się różniły.

Czy polecam te książkę? No niestety nie. Mimo, że ma wysokie oceny to dla mnie ta książka nie przypadła do gustu.