Kieszonkowiec

Główny bohater sam zabiera czytelnika w tę historię i pokazuje, jak to wszystko wygląda z jego perspektywy. Jak łatwo jest pozbawić człowieka jego zarobku i to w zaledwie parę minut. Nie potrzeba do tego zaawansowanych narzędzi, a jedynie trochę umiejętności, czym popisze się właśnie tytułowy kieszonkowiec. Niewiele się o nim dowiadujemy. Przekazuje nam tylko parę skrawków swojej historii, dzięki czemu mamy pewien ogólny pogląd na jego postać. Jest dosyć intrygującym bohaterem, który z jednej strony z łatwością okrada każdego napotkanego człowieka, a z drugiej potrafi oddać całą zarobioną kwotę ledwo co poznanemu chłopcu. W pewnym stopniu można go nazwać Robin Hood’em, jednak niezbyt często daje nam ku temu okazję.
Sama książka jest dosyć krótka, przez co nie znajdziemy tutaj bardzo rozbudowanej historii pełnej opisów. Nie można powiedzieć jednak, że lektura jest nudna. Wciąż się coś dzieje, a bohater staje przed wieloma decyzjami. Sam styl autora jest dosyć spokojny. Wydaje się niemal, jakby opowieść została spisana przez człowieka, który nie zna pośpiechu. Mimo to akcja się nie rozwleka na tych ponad stu stronach.
Poza głównym wątkiem kieszonkowca i morderstwa uwagę przykuwa też opowieść o niewolniku. Wspomina o niej jeden z bohaterów, by zobrazować sytuację naszego kieszonkowca. Jest to ciekawa, a jednocześnie dosyć smutna historia, która — miejmy nadzieję — nigdy nie wydarzy się w rzeczywistości.
Kieszonkowiec to intrygująca i trochę specyficzna książka. Zabiera nas w ciekawą przygodę, pokazuje świat złodziei i ich techniki działania. Jednak lektura mogła zostać bardziej rozbudowana, włącznie z zakończeniem, które pozostawia czytelnika z niewiadomą. Przez to jest to tylko dobra, a nie genialna pozycja.